Cynk jest niezbędnym składnikiem odżywczym, ponieważ jest ważnym kofaktorem wielu metaloenzymów zaangażowanych w funkcje komórkowe i jest ściśle związany z niezbędnymi kwasami tłuszczowymi. Funkcja ta jest szczególnie ważna w utrzymaniu integralności naskórka, gdzie komórki ulegają szybkiej proliferacji w celu zastąpienia tych, które są usuwane w wyniku łuszczenia. Cynk jest również związany z odpornością oraz funkcjami neurologicznymi i jelitowymi.
Dermatozy reagujące na cynk są zespołami klinicznymi rozpoznawanymi u psów, które reagują na suplementację cynku. Są one związane albo z nieprawidłowościami metabolicznymi (zespół I), albo z niedoborem żywieniowym (zespół II).
Syndrom I dermatozy reagującej na cynk
Ta forma dermatozy została powiązana z wadliwym wchłanianiem jelitowym i jest związana z rasą – głównie u Siberian Husky i Alaskan Malamute.
Zespół związany z autosomalnym recesywnym defektem genetycznym, który hamuje wchłanianie i wykorzystanie cynku jest rozpoznawany u Bull Terrierów ze śmiertelnym zapaleniem skóry. U dotkniętych tym schorzeniem osobników objawy pojawiają się już jako szczenięta i nie rozwijają się; zwykle nie żyją one dłużej niż 18 miesięcy. W latach 90-tych obserwowano dotknięte tą chorobą szczenięta, ale być może ta wada genetyczna została już wyhodowana w Wielkiej Brytanii. Autor nie widział żadnych przypadków od ponad 15 lat.
Syndrom II dermatozy reagującej na cynk
Syndrom II jest związany ze zmniejszoną dostępnością w pożywieniu; jednakże nie wszystkie przypadki są związane z dietetycznym niedoborem cynku per se. Inne czynniki żywieniowe, które mogą zmniejszyć dostępność cynku obejmują diety zawierające wysoki poziom fitynianów, niski poziom niezbędnych kwasów tłuszczowych, wysoki poziom minerałów takich jak wapń, fosfor i magnez oraz niektóre produkty mleczne. Szybko rosnące szczenięta niektórych ras dużych i olbrzymich, takich jak dog, są również narażone na ryzyko, jeśli w diecie nie ma wystarczających ilości cynku.
Objawy kliniczne
Objawy skórne związane z zespołem I we wczesnych stadiach obejmują rumień, po którym następuje łysienie, tworzenie się strupów i łuszczenie wokół ust, oczu i uszu (rysunek 1). Mogą być również dotknięte inne obszary śluzówkowo-skórne, takie jak srom, moszna i okolice odbytu. Widoczna może być hiperkeratoza w punktach nacisku, takich jak łokcie, stępy i poduszki stóp. Często obserwuje się wtórne zakażenia.