De Havilland DH112 Venom był jednosilnikowym myśliwcem-bombowcem i dwumiejscowym nocnym myśliwcem opracowanym na bazie Vampira w latach bezpośrednio powojennych. Prototyp wzbił się w powietrze 2 września 1949 roku, a pierwszy wariant, myśliwiec-bombowiec, wszedł do służby w RAF jako FB1 w 1952 roku. Napędzany silnikiem odśrodkowym de Havilland Ghost 48 o ciągu 4.850 funtów Venom FB1 był uzbrojony w 4 działa Hispano kalibru 20 mm i mógł przenosić 2 bomby kalibru 1.000 funtów lub 8 pocisków rakietowych kalibru 3 cale. Drugi wariant myśliwsko-bombowy napędzany silnikiem Ghost 105 o ciągu 5 150 funtów i wyposażony w fotel wyrzucany, FB4, wszedł do służby w 1955 r.
Myśliwiec-bombowiec Venom służył w 45 i 60 Dywizjonie RAF oraz 14 Dywizjonie RNZAF podczas kryzysu malajskiego w latach 1948-60 oraz podczas powstania Mau Mau w Kenii w połowie i pod koniec lat 50. Maszyna sprawdziła się również podczas kryzysu sueskiego w 1956 roku, kiedy to wraz z 6, 8 i 249 eskadrą z RAF Akrotiri na Cyprze przeprowadziła ataki naziemne na formacje i instalacje wojskowe. Znaczące działania prowadzono także na Bliskim Wschodzie, gdzie 8 Eskadra Venomów nieustannie walczyła z dysydenckimi plemionami w głębi Adenu, a także, w szczególnie ważnym okresie, wspierała siły lądowe podczas rebelii w Omanie pod koniec lat 50. Samoloty te były wyposażone w radar AI i mieściły pilota i nawigatora/operatora radaru w fotelach obok siebie. Morskie Venomy produkowano także w wersji morskiej, jako myśliwce na każdą pogodę, a około 90 samolotów, przemianowanych na Aquilon, zbudowano na licencji Sud Est dla francuskiego Aeronavale.
Wenom stanowił wyposażenie nie mniej niż 26 dywizjonów RAF-u, był także użytkowany przez lotnictwo 6 innych krajów. Został wycofany ze służby w RAF w 1962 roku, ale do 1983 roku latał w Szwajcarskich Siłach Powietrznych. W sumie zbudowano 1431 Venomów, Sea Venomów i Aquilonów. Znaczna ich liczba przetrwała w muzeach lotnictwa na całym świecie, a kilka z nich zachowało zdatność do lotu.