Termin kultura, który pochodzi od łacińskiego cultus, odnosi się do kultywowania ludzkiego ducha i zdolności intelektualnych człowieka. Jej definicja zmieniała się na przestrzeni dziejów: od epoki oświecenia kultura kojarzona jest z cywilizacją i postępem.
Ogólnie, kultura jest rodzajem tkanki społecznej, która obejmuje różne formy i przejawy danego społeczeństwa. Dlatego zwyczaje, praktyki, sposoby bycia, rytuały, rodzaje ubioru i normy zachowania są aspektami kultury.
Inna definicja mówi, że kultura jest zbiorem informacji i umiejętności posiadanych przez jednostkę. Dla UNESCO kultura umożliwia człowiekowi zdolność do autorefleksji: dzięki niej człowiek odkrywa wartości i poszukuje nowych znaczeń.
Kultura może być klasyfikowana i definiowana na różne sposoby, w zależności od przyjętego podejścia analitycznego. Przykładowo, niektórzy badacze dzielą kulturę na topiczną (zawierającą listę kategorii), historyczną (kultura jako dziedzictwo społeczne), mentalną (zespół idei i nawyków), strukturalną (wzorce i wzajemnie powiązane symbole) i symboliczną (arbitralnie przypisane znaczenia, które są podzielane przez społeczeństwo).
W ramach pojęcia kultury topicznej powinniśmy uwzględnić m.in. zwyczaje, wierzenia, religię, tradycje, formy zachowania, święta i społeczeństwo. Jej badanie daje nam możliwość grupowania różnej wiedzy w dobrze zdefiniowane tematy, które są traktowane niezależnie: ekonomia i organizacja społeczna są dwoma wyraźnymi przykładami.
Kultura tematyczna jest wyraźnie odróżniana od kultury historycznej, co pozwala nam zastanowić się i zrozumieć afektywny i efektywny związek, który istnieje między każdą grupą ludzi a ich własną przeszłością. Jego badanie opiera się na wydarzeniach z naszej historii, przyjmując czas jako parametr. Ponieważ nie ogranicza się ona do obserwacji literatury historycznej, ten typ kultury obejmuje więcej niż historiografię.
W odniesieniu do kultury symbolicznej możemy dodać, że jest to zdolność istot ludzkich do włączania tradycji każdego pokolenia i dzielenia się nimi z następnym. Jego nazwa pochodzi od faktu, że te elementy, które są przekazywane, które obracają się wokół zachowania, nie są materialne. Innymi podstawowymi elementami kultury symbolicznej są wartości i normy, które są silnie związane z grupami ludzi i nie mogą być stosowane wobec wszystkich.
Kultury można również rozróżniać ze względu na stopień ich rozwoju: prymitywne (te kultury, które mają niewielki rozwój techniczny i nie mają tendencji do innowacji), cywilizowane (unowocześniane poprzez wytwarzanie nowych elementów), pre-literackie (nie włączyły pisma) i literackie (używają zarówno języka pisanego, jak i mówionego).
Na koniec należy zauważyć, że w nowoczesnych społeczeństwach kapitalistycznych istnieje przemysł kulturalny, z rynkiem, na którym dobra kultury są oferowane zgodnie z prawami podaży i popytu obowiązującymi w gospodarce. Chociaż początkowo określano je w ten sposób, obecnie używa się liczby mnogiej – przemysły kultury. Obejmuje ona tworzenie, prezentację i dystrybucję dóbr i usług kulturalnych.
W mowie potocznej termin kultura jest często nadużywany w odniesieniu do poziomu wykształcenia danej osoby, albo w celu skrytykowania jej za brak wystarczającego wykształcenia, albo pogratulowania jej za coś przeciwnego. Zdania typu: „Ale co za brak kultury!” czy „Widać, że ma dużo kultury” są niepoprawne, bo wszyscy mamy kulturę, jesteśmy zanurzeni w tej, która nam odpowiada od urodzenia.