Cnota to cecha, którą posiada dana osoba i która jest korzystna dla niej samej i dla innych. Cnota może być więc rozumiana jako rodzaj dyspozycji moralnej, która gwarantuje dobre postępowanie człowieka. W tym sensie może odnosić się do ogromnej liczby cnót, z których wszystkie podkreślają pewien aspekt ludzkiego postępowania, który może być ceniony ze względu na jego korzystne konsekwencje. W przeciwieństwie do cnoty, wada może być określona jako rodzaj zachowania, które może być destrukcyjne zarówno dla osoby, która je utrzymuje, jak i dla innych; wady w tym sensie mogą przybierać różne formy, ale w każdym przypadku są przeciwstawiane cnotom ze względu na ich negatywne konsekwencje.
Cnoty, podobnie jak wady, mogą być postrzegane jako nawyki, czyli jako powtarzające się zachowania w zachowaniu człowieka. Z tej perspektywy zrozumiałe jest, że utrzymują się one w czasie i generują trudności, jeśli chce się je zmienić, jak to się dzieje w przypadku wad. Dlatego też, aby osiągnąć określone cele, należy zwracać uwagę na swoje zachowanie. Rzeczywiście, cnoty kultywuje się poprzez dyscyplinę i poświęcenie, a te okoliczności muszą być utrzymywane przez dłuższy czas. Po podjęciu inicjatywy w osiąganiu określonych celów, rozwój konkretnej cnoty wymaga koniecznie czasu i pracy.
W teologii katolickiej ustanowiono siedem cnót i wyróżniono dwie kategorie: cnoty kardynalne i cnoty teologalne. W pierwszym przypadku mówi się o cnotach, które są związane ze sprawiedliwością woli osób, w drugim zaś o tych cnotach, które są nadawane przez samego Boga. W pierwszym przypadku chodzi o Roztropność, Umiarkowanie, Męstwo i Sprawiedliwość; w drugim o Wiarę, Nadzieję i Miłość.
W świecie współczesnym sukces jest nieustannie wymagany od człowieka, jak gdyby był okolicznością, która przychodzi z zewnątrz i zapomina się, jakie są okoliczności, które go prowokują lub tworzą dobry grunt do jego zaistnienia. W tym sensie ważne jest, aby cenić ciężką pracę i wytrwałość, mieć jasno określone cele i uważać, że można je osiągnąć jedynie poprzez rozwój cnót.
