Gdy w biegu ludzkich wydarzeń … .
Menu John Dickinson
Reprezentowanie Pensylwanii w Kongresie Kontynentalnym
Urodzony: 13 listopada 1732
Miejsce urodzenia: Talbot County, Maryland
Wykształcenie: Prywatni korepetytorzy, Temple of London, Anglia (prawnik)
Praca: Wybrany do Zgromadzenia Pensylwanii, 1764; członek Kongresu Aktu Stampowego, 1765; członek Kongresu Kontynentalnego, 1774-1776, ’79; członek Zgromadzenia Delaware, 1780; gubernator Pensylwanii, 1782-1785; członek Konwentu Konstytucyjnego, 1787; członek Konwentu Konstytucyjnego Delaware, 1792.
Zmarł: 14 lutego 1808
Portret Johna Dickinsona
John Dickinson prowadził jedno z najbardziej niezwykłych politycznych żyć spośród wszystkich ojców założycieli. Być może tylko z powodu jego niezłomnego sprzeciwu wobec amerykańskiej niepodległości nie jest on celebrowany wraz z takimi postaciami jak Washington, Jefferson i Franklin.
Urodził się w średnio zamożnej rodzinie w Maryland. Jego ojciec był pierwszym sędzią sądu pleas w Delaware. Studiował prawo w Temple w Londynie, najbardziej prestiżowe wykształcenie, na jakie mógł liczyć młody człowiek. Dickinson włączył się w politykę jako członek zgromadzenia Pensylwanii w 1764 roku, przystąpił do Kongresu Aktu Stampowego w 1765 roku, gdzie przygotował rezolucje Kongresu Aktu Stampowego. W tym czasie napisał też ważną serię esejów, Letters of a Pennsylvania Farmer, dotyczących umów o nieimportowaniu i nieeksportowaniu towarów z Wielkiej Brytanii. Eseje te zostały opublikowane w Londynie w 1768 roku przez Benjamina Franklina, a później przetłumaczone na francuski i wydane w Paryżu. W 1774 r. uczestniczył w pierwszym Kongresie Kontynentalnym i napisał Address to the Inhabitants of the Province of Quebec. Tam też, w 1775 r., w porozumieniu z Jeffersonem, napisał Deklarację o przyczynach i konieczności wzięcia broni (Declaration of the Causes and Necessity of Taking Up Arms). Dickinson był przeciwnikiem separacji od Wielkiej Brytanii i bardzo ciężko pracował, aby złagodzić język i działania Kongresu, starając się utrzymać możliwość pojednania. Z tego powodu wstrzymał się od głosowania i podpisania Deklaracji Niepodległości. W dość okrutnym żarcie, Thomas M’Kean (sygnatariusz Deklaracji), ówczesny prezydent Delaware, mianował Dickinsona generałem brygady w Armii Kontynentalnej. Jego kariera wojskowa była podobno krótka.
Dickinson został ponownie wybrany do Kongresu Kontynentalnego w 1779 roku, a następnie do Zgromadzenia Delaware w 1780 roku. W 1782 roku został wybrany na gubernatora Pensylwanii i pełnił tę funkcję do października 1785 roku. W 1787 roku przyłączył się do Konwencji Konstytucyjnej w Filadelfii, a następnie dołączył do chóru pisarzy promujących nową konstytucję w serii dziewięciu esejów, używając pseudonimu Fabius. W 1792 r. pomagał w tworzeniu nowej konstytucji dla Delaware. Kolejną serię artykułów napisał w 1797 roku. Wkrótce potem wycofał się z życia publicznego do swojego domu w Wilmington, gdzie zmarł 14 lutego 1808 roku. Dickinson College, w Carlisle Pennsylvania, jest pomnikiem ku jego pamięci.