Co różni te dwa procesy i jak każdy z nich powinien być stosowany w praktyce
Na pierwszy rzut oka, „sterylizacja” i „dezynfekcja” mają tę samą definicję. Jednak w praktyce stomatologicznej są one używane do wyrażenia różnych poziomów ochrony przed infekcjami i istnieje nieodłączna różnica w ich stosowaniu.
Terminologia
Więc, na czym polega różnica?
„Środek dezynfekujący zabija mikroorganizmy, ale nie spory”, wyjaśnia Jackie Dorst, RDH, BS, konsultant ds. zapobiegania infekcjom i prelegent programu „Safe Practices”. „Mikroorganizmy mogą tworzyć przetrwalniki. Spory mają wokół siebie błonę ochronną – lub twardą skorupę – która chroni mikroorganizmy przed chemikaliami dezynfekującymi. Definicja jest więc taka, że środek dezynfekujący zabija mikroorganizmy wegetatywne, ale nie przetrwalniki.
„Sterylizacja oznacza, że wszystkie formy życia są zabijane, łącznie z trudnymi do zabicia przetrwalnikami,” kontynuuje. „Określa się to jako jałowość – czyli sterylne środowisko – co oznacza, że zredukowałeś wszystkie te wegetatywne i tworzące zarodniki mikroorganizmy. Nie przeżywają i nie mogą się już przenosić ani rozmnażać.”
Dlaczego więc nie pójść na całość i nie wysterylizować wszystkiego? W przypadku niektórych przedmiotów nie jest to ani właściwe, ani możliwe.
„W przypadku dużych przedmiotów i powierzchni, które nie mają kontaktu z pacjentami podczas procedury medycznej, wystarczy je zdezynfekować i jest to znacznie szybsze” – mówi Dorst. „To oszczędza dużo czasu i oszczędza dużo pieniędzy. Jest wiele przedmiotów, które nie mogą być sterylizowane, ponieważ są uszkodzone przez ciepło lub są po prostu bardzo duże. Na przykład, nie można umieścić całego fotela pacjenta w autoklawie, aby go wysterylizować. A możliwość dezynfekcji tej powierzchni zapewnia odpowiednią ochronę przed przeniesieniem choroby z jednego pacjenta na drugiego lub na lekarzy, którzy zapewniają opiekę.”
Dla wielu zastosowań dezynfekcja jest wystarczająca, aby zapewnić ochronę przed infekcją.
„Pomyśl o środkach dezynfekcyjnych jak o pestycydach” – mówi Dorst. „Środki dezynfekujące to substancje chemiczne, które zabijają mikroorganizmy na nieożywionych powierzchniach. Chemikalia do dezynfekcji powierzchni nie są przeznaczone do stosowania na przedmiotach, które trafiają do ust pacjenta. Chemikalia dezynfekujące są toksyczne, tak jak toksyczne są pestycydy. Przedmioty, które trafiają do ust pacjenta muszą być sterylizowane, aby nie przenosiły mikroorganizmów na pacjenta. Lub, jeśli nie są odporne na ciepło, przedmioty te są czyszczone i używany jest płynny chemiczny środek sterylizujący, zgodnie z IFU producenta i prawem stanowym.”
Sterylizatory chemiczne istnieją, ale wymagają czasu, są toksyczne i muszą być precyzyjnie stosowane. Płynne chemiczne środki sterylizujące muszą być dokładnie spłukane po namoczeniu przedmiotu, co może zająć od sześciu do dziesięciu godzin, wyjaśnia Dorst.
Gdy środek sterylizujący wykona swoją pracę, można ją łatwo cofnąć, jeśli nie przestrzega się odpowiednich kroków.
„Sterylizowany chemicznie przedmiot musi być spłukany sterylną wodą, a często widzę przedmioty wyjęte z roztworu sterylizującego, a następnie spłukane wodą z kranu”, zauważa Dorst. „Woda z kranu jest czysta i można ją bezpiecznie pić, ale zgodnie z definicją zakładów uzdatniania wody, woda pitna nadal zawiera do 500 jednostek tworzących kolonie na mililitr wody. Jeśli więc spłuczesz ją wodą z kranu, przedmiot, który właśnie wysterylizowałeś chemicznie zostanie skażony.”
Jeden kontra drugi
Nie do klinicystów należy decyzja, które przedmioty w gabinecie są dezynfekowane, a które sterylizowane. Istnieją dokładne wytyczne dotyczące tego, które przedmioty są przetwarzane w jaki sposób.
„Zrozumienie, które przedmioty muszą być sterylizowane, a które mogą być dezynfekowane, to pierwszy krok” – mówi Mary Borg-Bartlett, prezes SafeLink Consulting. „CDC zapewnia doskonałe wytyczne dla stomatologii dotyczące klasyfikacji przedmiotów krytycznych, półkrytycznych i niekrytycznych. Po określeniu klasyfikacji można wybrać właściwą metodę dekontaminacji.”
Wytyczne CDC dotyczące klasyfikacji są następujące:
- Instrumenty krytyczne obejmują kleszcze, skalpele, dłuta kostne, skalery i wiertła chirurgiczne. Są to przedmioty, które penetrują tkanki miękkie lub kości lub wchodzą/kontaktują się z krwiobiegiem.
- Półkrytyczne narzędzia nie penetrują tkanek miękkich lub kości, ale mają kontakt z błonami śluzowymi lub nieuszkodzoną skórą. Do tych przedmiotów należą lusterka, tace wyciskowe wielokrotnego użytku, czujniki radiografii cyfrowej, kamery wewnątrzustne i lasery. Powinny one być sterylizowane po każdym użyciu.
- Przedmioty niekrytyczne mają kontakt tylko z nieuszkodzoną skórą i obejmują głowice rentgenowskie, mankiety do pomiaru ciśnienia krwi. Mogą one być ponownie przetwarzane między pacjentami po odpowiednim odkażeniu.
Prawidłowe instrukcje przetwarzania zaczynają się od producenta przedmiotu i Dorst twierdzi, że instrukcje te powinny być traktowane priorytetowo.
„Nawet CDC mówi, że należy odwoływać się do instrukcji obsługi producenta. A jeśli producent nie dostarcza instrukcji użytkowania, to taki przedmiot musi być uznany za jednorazowy, co oznacza, że nie może być sterylizowany”. CDC idzie o krok dalej, stwierdzając: „Jeżeli półkrytyczny element jest wrażliwy na ciepło, DHCP powinien zastąpić go odpornym na ciepło lub jednorazowym zamiennikiem. Jeżeli żaden z nich nie jest dostępny, powinien być przynajmniej przetworzony przy użyciu dezynfekcji wysokiego poziomu (płynny chemiczny środek sterylizujący).”
Kontynuuj czytanie na następnej stronie…
Najlepsze praktyki
Jak DHCP sprawdzają, czy przedmioty zostały prawidłowo wysterylizowane lub zdezynfekowane? Dorst sugeruje monitorowanie systemu sterylizatora poprzez wykonywanie testu na obecność zarodników co najmniej raz w tygodniu.
„I z pewnością zalecałabym wykonywanie testu na obecność zarodników lub integratora kategorii 5 na wszystkich ładunkach chirurgicznych” – dodaje. „Jeśli sterylizujesz zestaw do implantacji, chciałabym wiedzieć, że ładunek sterylizatora przeszedł testy sterylizacji przed użyciem go u pacjenta, ponieważ jest to zestaw chirurgiczny używany do wszczepiania urządzenia w ciało. Test na obecność zarodników jest ostatecznym testem na sterylizację. A następnie, oczywiście, umieszczamy test wskaźnikowy wewnątrz każdego pakietu, aby potwierdzić, że czynnik sterylizujący dostał się do pakietu i dotknął instrumentów w celu uzyskania sterylizacji.”
Sprawdzanie swojej pracy i wiedza, kiedy należy stosować jedną metodę, a kiedy drugą, jest prosta, ale nadal istnieją wspólne obszary, w których praktyki wydają się błądzić. W większości przypadków personel praktyk stomatologicznych postępuje zgodnie z wytycznymi CDC, zauważa Borg-Bartlett, ale jest miejsce na poprawę w następujących obszarach:
- Śledzenie monitorowania hodowli zarodników w autoklawie: Laboratorium, które przeprowadza testy, zazwyczaj wysyła wyniki pocztą elektroniczną do kogoś z personelu praktyki. Osoba ta nie zawsze przekazuje je osobie, która wysyła kopertę do monitorowania. Problemem jest brak cotygodniowego śledzenia wyników w celu upewnienia się, że wszystkie wyniki zostały otrzymane. Jest to również dobre wsparcie, jeśli ten proces zostanie zakwestionowany przez kogokolwiek.
- Zapobieganie wilgoci w sterylizowanych woreczkach i mokremu papierowi na owiniętych kasetach: Obawy dotyczą tego, że sterylizacja może być naruszona i niekompletna, jeżeli wilgoć znajduje się w woreczku lub papier na kasetach jest mokry po sterylizacji. Ponadto, narzędzia mogą rdzewieć, co powoduje konieczność ich wymiany. Oto niektóre z przyczyn, którymi należy się zająć w przypadku stwierdzenia wilgoci:
- Instrumenty nie są suche po umieszczeniu w woreczkach lub kasetach
- Woreczki lub kasety są przeciążone
- Autoklaw jest przeciążony
- Woreczki nie są umieszczane w autoklawie prawidłowo – umieszczenie woreczków stroną papierową do dołu pozwala na lepsze wysuszenie i jest bardziej efektywne.stroną papierową do dołu umożliwia lepsze suszenie i jest nawet zalecane przez niektórych producentów autoklawów
- Przedmioty są wyjmowane przed zakończeniem cyklu suszenia
- Autoklaw wymaga konserwacji
- Brak dowodów na wewnętrzną sterylizację: Obawy budzi fakt, że wskaźniki chemiczne nie są umieszczane wewnątrz owiniętych kaset lub woreczków, jeśli nie mają one wewnętrznych wskaźników. Zazwyczaj, zapakowane kasety mają taśmę umieszczoną na zewnątrz opakowania, która wskazuje na sterylizację zewnętrzną. Wskaźnik musi być umieszczony wewnątrz opakowania.
- Użycie środka dezynfekującego pośredniego poziomu, który jest zarejestrowany przez EPA i oznaczony jako tuberkulobójczy na półkrytycznych przedmiotach, które nie wytrzymują ciepła: CDC stwierdza, że są to wymagania dla środka dezynfekującego pośredniego poziomu. Zabójczy dla gruźlicy jest tym, co jest uważane za podstawowy czas, w którym przedmiot musi pozostać mokry, aby został właściwie zdezynfekowany.
- Powierzchnie i/lub sprzęt muszą być dokładnie oczyszczone, aby usunąć wszelkie materiały organiczne z krwi i śliny, które mogą hamować właściwą dezynfekcję: Konieczne jest przeczytanie etykiety na środku dezynfekującym, czy jest to płyn w sprayu czy chusteczki, aby określić, czy czysta powierzchnia jest konieczna. W większości przypadków jest, dlatego personel musi albo użyć sprayu, a następnie chusteczek, aby wyczyścić powierzchnię, a następnie ponownie spryskać i pozostawić do wyschnięcia lub przetrzeć nową chusteczką i pozostawić do wyschnięcia. Niektóre produkty mogą być jednoetapowe, jednak jeśli produkt określa, że musi być czysta powierzchnia, należy postępować zgodnie z procedurą czyszczenia.
- Dokumentacja procesu sterylizacji na woreczkach i/lub kasetach, taka jak data, czas lub cykl oraz który autoklaw został użyty, jeśli jest ich więcej niż jeden: Ta informacja może być bardzo pomocna w przypadku powiadomienia o niepowodzeniu hodowli zarodników. Bez tej informacji, wszystkie wysterylizowane instrumenty muszą być ponownie wysterylizowane. Z tą informacją, data i który autoklaw został użyty zawęża ilość wymaganej ponownej sterylizacji.
Podsumowując, dezynfekcja i sterylizacja są wskazane dla określonych procesów i wymagają odpowiednio przeszkolonego personelu, który będzie znał różnicę i metody, dzięki którym są one osiągane.
„Ważne jest, aby technik sterylizacji dla wszystkich klinicystów stomatologicznych rozumiał proces sterylizacji i rozumiał, jak zwalidować i monitorować proces, aby upewnić się, że działa” – mówi Dorst. „Na przykład, mogą używać środka chemicznego do sterylizacji na zimno, a następnie nie spłukiwać sterylną wodą. Mogą również umieszczać mokre przedmioty w środku chemicznym do sterylizacji na zimno, którego używają przez 28 dni. Cóż, mokre przedmioty mogą rozcieńczyć zawartość glutaraldehydu do tego stopnia, że nie osiągnie się sterylizacji. Tak więc, powinny one być testowanie glutaraldehydu za pomocą paska testowego, aby monitorować, że płyn nadal ma odpowiednie stężenie chemiczne. Sterylizacja jest złożonym procesem i wymaga szkolenia technicznego dla stomatologów, którzy sterylizują narzędzia i dezynfekują stanowiska pracy.”
Na pozór „dezynfekcja” i „sterylizacja” mają podobne znaczenie. Ale ważne jest, aby pamiętać, że każda definicja niesie ze sobą proces, który jest istotny dla praktyki stomatologicznej. Specjaliści muszą wiedzieć kiedy i jak przeprowadzić dezynfekcję lub sterylizację, aby zapewnić właściwą ochronę pacjenta.