Próba 290 dzieci w wieku przedszkolnym (147 dziewczynek), wszystkie będące rodzimymi użytkownikami języka hebrajskiego, zostały przebadane dwoma testami dychotycznego słuchania: (a) test cyfr (niskie obciążenie werbalne) i (b) test słów (wysokie obciążenie werbalne). Ci sami badani byli testowani rok później (pod koniec pierwszego roku nauki w szkole) tymi samymi testami. W obu testach i w obu sesjach testowych zastosowano procedurę swobodnego zapamiętywania. Stwierdzono, że różnica wyników między uszami istotnie zmalała, a wyniki ogólne istotnie wzrosły w teście cyfr w drugiej sesji testowej. Różnice między sesjami w różnicach między uszami w teście słów nie były istotne, choć ogólne wyniki w drugiej sesji wzrosły. Dane te potwierdzają hipotezę, że zmiana różnicy między uszami wraz z wiekiem związana jest głównie z poprawą efektywności przetwarzania werbalnego, co z kolei pozwala na alokację większej ilości zasobów werbalnych do gorszego kanału wejściowego, bez zmniejszenia zasobów alokowanych do kanału preferowanego. Zgodnie z oczekiwaniami, zwiększenie dostępnych zasobów werbalnych było wyraźnie widoczne w warunkach niskiego obciążenia pracą werbalną, ale nie w warunkach wysokiego obciążenia pracą, gdzie wymagania zadania nie pozwalały na znaczące zwiększenie zasobów werbalnych, które mogłyby być alokowane do kanału podrzędnego. Hipoteza ta przewidywała również wysoce spójną preferencję ucha dzięki temu, że jest ona determinowana wyłącznie przez procesory werbalne półkuli dominującej. Niespójność preferencji ucha pomiędzy testami, stwierdzona u ponad jednej trzeciej badanych z tej próby, nie mogła być zatem wyjaśniona przez postawioną hipotezę. Analiza wyników osób, które wykazywały preferencję ucha lewego tylko w jednym teście i przewagę ucha prawego w pozostałych przypadkach wykazała, że zawsze, gdy preferowane było ucho lewe, towarzyszyła temu istotnie mniejsza różnica uszu i niższe ogólne wyniki w porównaniu z tymi, które wykazywali ci sami badani w tym samym teście w innej sesji testowej. Dane te są lepiej wyjaśnione przez hipotezę, że dwie różne pule zasobów są zaangażowane w podział uwagi między uszami w swobodnym przypominaniu sobie dychotycznie prezentowanych bodźców werbalnych: jedna kontrolowana przez procesory werbalne półkuli dominującej do mowy, a druga przez mechanizm uwagi przestrzennej. Wydaje się jednak, że zmiany w wynikach testów dychotycznych w ciągu pierwszego roku nauki w szkole można przypisać głównie zwiększeniu zasobów werbalnych, a nie poprawie alokacji zasobów kontrolowanych przestrzennie.