Ekofeminizm radykalny i ekofeminizm kulturowy
W miarę rozwoju ekofeminizmu nastąpił pierwszy z kilku rozłamów. Do końca lat 80. ekofeminizm zaczął się rozdzielać na dwie odrębne szkoły myślenia: ekofeminizm radykalny i ekofeminizm kulturowy. Radykalne ekofeministki twierdzą, że dominujące patriarchalne społeczeństwo zrównuje naturę i kobiety, aby zdegradować obie. W tym celu radykalny ekofeminizm opiera się na twierdzeniu wczesnych ekofeministek, że należy badać patriarchalną dominację w celu położenia kresu związkom między kobietami a naturą. Szczególnie interesujące dla tych teoretyków są sposoby, w jakie zarówno kobiety, jak i przyroda były kojarzone z negatywnymi lub możliwymi do sprzedania atrybutami, podczas gdy mężczyźni byli postrzegani jako zdolni do zaprowadzenia porządku. Taki podział cech zachęca do eksploatacji kobiet i przyrody dla taniej siły roboczej i zasobów.
Ekofeministki kulturowe, z drugiej strony, zachęcają do powiązania kobiet i środowiska. Twierdzą, że kobiety mają bardziej intymne relacje z naturą ze względu na ich role płciowe (np. opiekunka rodziny i dostawca żywności) oraz biologię (np. menstruacja, ciąża i laktacja). W rezultacie ekofeministki kulturowe uważają, że takie związki pozwalają kobietom być bardziej wrażliwymi na świętość i degradację środowiska. Sugerują, że wrażliwość ta powinna być ceniona przez społeczeństwo, ponieważ ustanawia bardziej bezpośredni związek ze światem przyrody, z którym ludzie muszą współistnieć. Ekofeminizm kulturowy ma również korzenie w religiach opartych na naturze oraz w kulcie bogini i natury, jako sposobie na odkupienie zarówno duchowości natury, jak i instrumentalnej roli kobiet w tej duchowości.
Nie wszystkie feministki popierają podział ekofeminizmu. Niektóre kobiety obawiały się na przykład, że kulturowy ekofeminizm jedynie wzmacnia stereotypy związane z płcią i może prowadzić do dalszej eksploatacji. Inne chciały położyć większy nacisk na religię opartą na naturze, a jeszcze inne upierały się, że w obchodach zachodnich zorganizowanych religii można uwzględnić kult oparty na naturze. Te same grupy różniły się także w kwestii romantyzacji natury i roli, jaką różne praktyki (takie jak wegetarianizm czy rolnictwo ekologiczne) powinny odgrywać w stosowaniu zasad ekofeministycznych. W rezultacie ruch ten wciąż się rozwijał i poszerzał, aby dostosować się do tych różnic, a większość samookreślających się ekofeministek celebruje niezliczone definicje i zastosowania dostępne pod ogólnym hasłem ekofeminizmu.