Lata 50-te nazywane są „erą wypowiedzenia” w federalnej polityce dotyczącej Indian, ponieważ Kongres przyjął politykę mającą na celu zakończenie federalnych zobowiązań wobec plemion. Trzy główne narzędzia, których użył rząd federalny, aby to osiągnąć, to program relokacji Biura Spraw Indiańskich (BIA), faktyczne zakończenie działalności niektórych plemion oraz rozszerzenie jurysdykcji stanowej na kraj Indian poprzez Ustawę Publiczną 280.
Programy relokacji: Przeniesienie ludzi z rezerwatów i wiosek do miast USA w celu szkolenia i zatrudnienia stało się ogólnym trendem po II wojnie światowej. Komisarz ds. Indian Glen Emmons rozpoczął Program Relokacji BIA w 1948 roku. W 1951 roku delegat z Alaski Bartlett chwalił program relokacji na Alasce na forum Kongresu, wzywając do jego rozszerzenia. Do 1953 roku liczba przesiedleń sięgnęła 2.600, a w 1957 roku osiągnęła szczyt z około 7.000. Do 1960 roku przesiedlono w sumie 33 466 Indian amerykańskich i rdzennych mieszkańców Alaski.
Utrata statusu plemiennego: Kongres uchwalił House Concurrent Resolution 108 (HCR 108) w 1953 roku, która wzywała do zakończenia specjalnych federalnych relacji z plemionami i zakończenia ich statusu jako plemion tak szybko jak to możliwe. Ponad 100 plemion zostało zlikwidowanych w ramach tej polityki, a ponad milion akrów ziemi zostało pozbawionych statusu powierniczego. Niektóre plemiona odzyskały później swój status plemienny, jak na przykład plemię Menominee w Wisconsin. Żadne plemię na Alasce nie zostało zlikwidowane w ramach tej polityki.
Prawo Publiczne 280: Prawo Publiczne 280 (P.L. 280) było ustawą uchwaloną przez Kongres w 1953 roku, która rozszerzyła stanową jurysdykcję karną i cywilną na kraj Indian w niektórych wymienionych stanach. W tych stanach, P.L. 280 przeniosła federalną władzę egzekwowania prawa na władzę stanową w kraju Indian. Bez P.L. 280 sprawy te były rozpatrywane przez plemienne i/lub federalne organy ścigania. P.L. 280 była próbą ograniczenia przez rząd federalny jego roli w sprawach indiańskich. Niezadowolenie stanów z ustawy koncentrowało się na tym, że nie zapewniała ona funduszy na ich nowe uprawnienia do egzekwowania prawa karnego w kraju Indian. Plemiona dotknięte ustawą P.L. 280 postrzegały ją jako podważającą suwerenność plemienną, ponieważ została im narzucona bez zgody plemienia, a nawet bez konsultacji. Prawo Publiczne 280 spowodowało wiele zamieszania wokół jurysdykcji w stanach, w których ma ono zastosowanie.
Prawo Publiczne 280 zostało zastosowane na Alasce, z wyjątkiem Rezerwatu Indian Metlakatla. Stan Alaski przez wiele lat twierdził, że Ustawa Publiczna 280 zakończyła jurysdykcję plemienną, ale decyzje sądów konsekwentnie orzekały, że tak nie jest. Ustawa Publiczna 280 nie ograniczyła ani nie zmniejszyła żadnej jurysdykcji plemiennej w stanach, w których ma ona zastosowanie. Jednakże, większość jurysdykcji plemiennych działa równolegle z państwowymi, co oznacza, że zarówno stany, jak i plemiona dzielą jurysdykcję w wielu sprawach.
Na Alasce jest mało kraju indiańskiego, więc zastosowanie ustawy P.L. 280 nie ma większego wpływu na sytuację w terenie. Organy ścigania stanu Alaska będą nadal ścigać główne przestępstwa wszędzie na Alasce, w wioskach i na wszystkich rodzajach ziem rdzennych. Jednym ze szkodliwych skutków ustawy P.L. 280 jest jednak polityka Biura Spraw Indiańskich, aby nie finansować działalności sądów plemiennych w stanach, w których obowiązuje ustawa P.L. 280, co ogranicza dostęp do wymiaru sprawiedliwości i usług sądowych.