Postępy w fizjologii mięśni sugerują, że perimysium odgrywa rolę w przenoszeniu bocznych sił kurczliwych. Hipoteza ta jest silnie wspierana przez naszą niedawną demonstrację istnienia „Perimysial Junctional Plates” w bydlęcym mięśniu zginaczu promieniowym (Flexor carpi radialis). Jednakże ogólna organizacja sieci kolagenowej perimysium, jak również jej ciągłość i heterogeniczność, wciąż nie zostały szczegółowo opisane w całym mięśniu. Zastosowaliśmy rozszerzenie standardowej techniki trawienia NaOH i skaningową mikroskopię elektronową do analizy architektury perimysium w mięśniu zginaczu promieniowym. Po pierwsze, zaobserwowaliśmy, że perimysium zbudowane jest z wysoce uporządkowanej sieci włókien kolagenowych, wiążących miofibryle od ścięgna do ścięgna. Zidentyfikowaliśmy podstawowe struktury kabli kolagenowych, charakteryzujące się prostą częścią (3 cm długości) w kierunku miofibrów i zakrzywioną częścią końcową pod kątem 60 stopni. Kable te dochodzą do powierzchni miofibryli na poziomie wcześniej opisanych „Perimysial Junctional Plates”. Na wyższym poziomie organizacji, przewody te przylegają do siebie tworząc ściany licznych rurek ułożonych w zachodzący na siebie wzór plastra miodu wokół miofibrów. Na końcach tych rurek, proste części przewodów kolagenowych rozgałęziają się w duże wiązki, które łączą się ze ścięgnami. Łącznie, obserwacje te pozwalają zidentyfikować cztery poziomy organizacji w perimysium: (i) perimysial junctional plates, które stanowią ogniskowe połączenie między perimysium a miofibrami, (ii) kolagenowe pleksi przyczepiające sąsiednie miofibry, (iii) luźna siatka dużych splecionych włókien oraz (iv) rurki o strukturze plastra miodu łączące dwa ścięgna. Takie rozmieszczenie przestrzenne perimysium wspiera pogląd o złożonym schemacie bocznego przenoszenia sił z miofibrów na ścięgna i sąsiednie mięśnie.