Głębsze spojrzenie na alfę

Ocena zwrotu z inwestycji bez uwzględnienia podjętego ryzyka oferuje bardzo niewielki wgląd w to, jak dany papier wartościowy lub portfel naprawdę się zachował. Każdy papier wartościowy posiada wymaganą stopę zwrotu, określoną przez model wyceny aktywów kapitałowych (CAPM).

Wskaźnik Jensena, lub alfa, jest tym, co pomaga inwestorom określić, jak bardzo zrealizowana stopa zwrotu portfela różni się od stopy zwrotu, którą powinien osiągnąć. W tym artykule przedstawimy głębsze zrozumienie alfy i jej praktyczne zastosowanie.

Alfa zdefiniowana

Alfa jest obliczana w odniesieniu do modelu wyceny aktywów kapitałowych. Równanie CAPM służy do określenia wymaganego zwrotu z inwestycji; jest często wykorzystywane do oceny zrealizowanych wyników dla zdywersyfikowanego portfela. Ponieważ zakłada się, że oceniany portfel jest portfelem zdywersyfikowanym (co oznacza, że ryzyko niesystematyczne zostało wyeliminowane), a głównym źródłem ryzyka w zdywersyfikowanym portfelu jest ryzyko rynkowe (lub ryzyko systematyczne), beta jest odpowiednią miarą tego ryzyka. Alfę wykorzystuje się do określenia, o ile zrealizowany zwrot z portfela różni się od wymaganego zwrotu, określonego przez CAPM. Wzór na alfę wyraża się następująco:

α = Rp –

Gdzie:

• Rp = zrealizowana stopa zwrotu portfela
• Rm = stopa zwrotu z rynku
• Rf = stopa wolna od ryzyka
• β = beta aktywa

Co mierzy alfa?

Alfa mierzy premię za ryzyko w kategoriach beta (β); dlatego zakłada się, że oceniany portfel jest dobrze zdywersyfikowany. Indeks Jensena wymaga zastosowania innej stopy wolnej od ryzyka dla każdego przedziału czasowego mierzonego w danym okresie. Na przykład, jeśli mierzymy zarządzających funduszem w okresie pięcioletnim, stosując roczne interwały czasowe, należy zbadać roczne zwroty funduszu pomniejszone o zwroty z aktywów wolnych od ryzyka (tj, amerykańskie bony skarbowe lub jednoroczne aktywa wolne od ryzyka) dla każdego roku i odnieść je do rocznego zwrotu portfela rynkowego pomniejszonego o tę samą stopę wolną od ryzyka.

Ta metoda obliczeń różni się od obu miar Treynora i Sharpe’a, ponieważ obie badają średnie zwroty dla całego okresu dla wszystkich zmiennych, które obejmują portfel, rynek i aktywa wolne od ryzyka.

Alfa jest dobrą miarą wyników, która porównuje zrealizowany zwrot z zyskiem, który powinien być uzyskany przy wielkości ryzyka ponoszonego przez inwestora. Technicznie rzecz biorąc, jest to współczynnik, który reprezentuje wyniki odbiegające od bety portfela, stanowiącej miarę wyników zarządzającego. Na przykład, nie jest wystarczające dla inwestora, aby rozważyć sukces lub porażkę funduszu inwestycyjnego jedynie poprzez spojrzenie na jego zyski. Bardziej istotne pytanie brzmi: czy wyniki zarządzającego były wystarczające, aby uzasadnić ryzyko podjęte w celu uzyskania wspomnianego zwrotu?

Zastosowanie wyników

Pozytywna alfa wskazuje, że zarządzający portfelem osiągnął lepsze wyniki niż oczekiwano w oparciu o ryzyko, które zarządzający podjął z funduszem, mierzone przez betę funduszu. Ujemna alfa oznacza, że zarządzający faktycznie spisał się gorzej niż powinien, biorąc pod uwagę wymagany zwrot z portfela. Wyniki regresji zazwyczaj obejmują okres od 36 do 60 miesięcy.

Wskaźnik Jensena pozwala na porównanie wyników zarządzających portfelem w stosunku do siebie nawzajem lub w stosunku do samego rynku. Stosując alfa, ważne jest, aby porównywać fundusze w ramach tej samej klasy aktywów. Comparing funds from one asset class (i.e., large-cap growth) against a fund from another asset class (i.e., emerging markets) is meaningless because you are essentially comparing apples and oranges.

The chart below provides a good comparative example of alpha, or „excess returns.” Investors can use both alpha and beta to judge a manager’s performance.