Garuda

Garuda, w mitologii hinduistycznej, ptak (latawiec lub orzeł) i vahana (wierzchowiec) boga Wisznu. W Rigvedzie słońce jest porównywane do ptaka w jego locie po niebie, a orzeł przenosi ambrozjalną roślinę soma z nieba na ziemię. The mitologiczny konto Garuda’s narodziny w the Mahabharata identyfikować jako the młodszy brat Aruna, the rydwan the słońce bóg, Surya. Matka Garudy, Vinata, matka ptaków, została podstępem zmuszona do zostania niewolnicą swej siostry i współżony, Kadru, matki nagów (węży). Przypisuje się temu trwałą wrogość pomiędzy ptakami, szczególnie Garudą, a wężami. Nagowie zgodzili się uwolnić Vinatę, jeśli Garuda mógłby zdobyć dla nich napój z eliksiru nieśmiertelności, amritę, lub somę. Garuda dokonał tego wyczynu, dając w ten sposób wężom możliwość zrzucenia ich starych skór, a w drodze powrotnej z niebios spotkał Wisznu i zgodził się służyć mu jako jego pojazd, a także jako jego emblemat.

Garuda opisany jest w jednym z tekstów jako szmaragdowego koloru, z dziobem latawca, okrągłymi oczami, złotymi skrzydłami i czterema ramionami oraz z piersią, kolanami i nogami jak u latawca. Przedstawiony jest również antropomorficznie, ze skrzydłami i rysami jastrzębia. Dwie z jego rąk są złożone w adoracji (anjali mudra), a dwie pozostałe niosą parasol i garnek z amritą. Czasami Wisznu jeździ na jego ramionach. Wizerunki Garudy są używane przez wielbicieli Wisznu do oznaczania ich przynależności; takie wizerunki pojawiają się na monetach z okresu Gupta.

Garuda podróżował wraz z rozprzestrzenianiem się hinduizmu do Nepalu i do Azji Południowo-Wschodniej, gdzie jest często przedstawiany na pomnikach. Związany jest z rodzinami królewskimi w kilku krajach Azji Południowo-Wschodniej.