Harriet Jacobs, w pełnym brzmieniu Harriet Ann Jacobs, zwana także Harriet A. Jacobs, (ur. 1813, Edenton, Karolina Północna, USA – zm. 7 marca 1897, Waszyngton, D.C.), amerykańska abolicjonistka i autobiografistka, która przedstawiła swoje własne doświadczenia w elokwentnej i bezkompromisowej narracji niewolniczej.
Urodzona w niewoli, Jacobs nadal uczyła się czytać w młodym wieku. Jako dziecko została osierocona i nawiązała więź ze swoją matczyną babką, Molly Horniblow, która została wyzwolona z niewolnictwa. Będąc jeszcze nastolatką Jacobs związała się z sąsiadem, Samuelem Tredwellem Sawyerem, młodym białym prawnikiem, z którym miała dwoje dzieci. Gdy odmówiła zostania konkubiną swojego właściciela, została wysłana do pracy na pobliskiej plantacji. Próbując wymusić sprzedaż swoich dzieci (które zostały kupione przez ojca, a następnie wysłane na Północ), Jacobs uciekła i spędziła kolejne siedem lat w ukryciu.
Po ucieczce na Północ w 1842 roku Jacobs pracowała jako pielęgniarka w Nowym Jorku, a następnie przeniosła się do Rochester w stanie Nowy Jork, gdzie pracowała w czytelni antyniewolniczej nad gazetą Fredericka Douglassa, North Star. Podczas podróży z bratem na wykłady abolicjonistyczne, Jacobs rozpoczęła trwającą całe życie przyjaźń z kwakrową reformatorką Amy Post. Post, między innymi, zachęciła Jacobs do napisania historii swojego zniewolenia.
Wydane własnym sumptem w 1861 roku Incidents in the Life of a Slave Girl to prawdopodobnie najbardziej wyczerpująca narracja o niewolnictwie napisana przez kobietę. Narracja Jacobs nie stroni od dyskusji na temat wykorzystywania seksualnego niewolników czy udręki matek niewolników, które musiały stawić czoła utracie swoich dzieci. Odkryta na nowo podczas ruchu praw obywatelskich w latach 60. autobiografia Jacobsa nie została uwierzytelniona przez naukowców aż do 1981 r. i dlatego często była uważana za dzieło fikcyjne.