Krótka historia
Historia Szlaku Mormońskiego jest zakorzeniona w początkach wyjątkowej amerykańskiej religii. W 1827 roku 21-letni Joseph Smith ogłosił, że odnalazł zestaw złotych tablic, na których zapisane były zasady prawdziwego Kościoła Bożego. Smith powiedział, że został skierowany do tablic przez anioła imieniem Moroni, który dał mu również boskie narzędzia do przetłumaczenia starożytnych inskrypcji na język angielski. Smith użył ich do stworzenia nowego Pisma Świętego zwanego Księgą Mormona. W 1830 roku w zachodnim Nowym Jorku zorganizował podmiot prawny, który stał się Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Jego wyznawcy, którzy uważali Smitha za proroka, stali się znani jako mormoni.
Szybko pojawiły się istotne różnice między głównym nurtem chrześcijaństwa a doktryną mormonów, ale to przede wszystkim wrogość w kwestii ziemi, biznesu i polityki spowodowała, że Smith wielokrotnie przenosił siedzibę kościoła. Wypędzeni z Missouri w 1838 roku, mormoni w końcu osiedlili się wzdłuż zakola rzeki Missisipi w Illinois. Założyli tam wspólnotę, którą nazwali Nauvoo, hebrajskie słowo oznaczające „piękne miejsce”. To właśnie w Nauvoo Smith ostrożnie zaczął wprowadzać starotestamentową praktykę „małżeństw mnogich”, czyli poligamii, wśród wybranych przywódców kościoła.
Tysiące nawróconych ludzi przybyło do Nauvoo, które wkrótce stało się największym miastem w Illinois. Sąsiedzi początkowo witali uporządkowanych, pracowitych osadników pomimo różnic religijnych. Jednak stosunki stopniowo się psuły, a skargi koncentrowały się na klanowych praktykach biznesowych mormonów, oskarżeniach o kradzieże, ich wpływach wyborczych i politycznych aspiracjach Smitha. W międzyczasie w Kościele pojawiła się niezgoda, gdy wyciekły plotki o tajnych małżeństwach mnogich. Po tym, jak opozycyjna gazeta publicznie oskarżyła proroka i innych przywódców o poligamię, rada miejska Nauvoo i Smith uznali gazetę za publiczne utrapienie, a Smith nakazał zniszczenie jej prasy. Za to on i inni zostali aresztowani i uwięzieni w Carthage, w stanie Illinois. 27 czerwca 1844 roku tłum wdarł się do więzienia i zamordował Józefa Smitha i jego brata Hyruma. Inni strażnicy zaatakowali farmy mormonów wokół Nauvoo, próbując ich wypędzić.
Brigham Young został następcą Smitha i rozpoczął planowanie uporządkowanej ewakuacji około 15 000 wiernych wiosną 1846 roku do Wielkiej Kotliny, terytorium znajdującego się w rękach Meksykanów za Górami Skalistymi. Jednak w miarę narastania antymormońskiej przemocy Young postanowił zorganizować awangardę przywódców Kościoła, która miała wyruszyć późną zimą, mając nadzieję, że spacyfikuje to czujnych mormonów do czasu, gdy główna grupa mormonów będzie mogła wyruszyć na zachód w kwietniu. 4 lutego 1846 roku pierwsze wozy przeprawiły się przez Missisipi do Iowa. Grupa ta zatrzymała się po przejechaniu pięciu mil i rozbiła obóz w Sugar Creek, gdzie miała długo czekać, aż Young i jego współpracownicy zakończą interesy w Nauvoo. W międzyczasie inni, chcąc nie pozostać w tyle, przyłączyli się do obozu w Sugar Creek. Awangardowa kompania Younga niespodziewanie rozrosła się z planowanych 1800 emigrantów do około 3000 – wielu z nich bez własnych wozów i prowiantu.
1 marca 1846 roku około 500 mormońskich wozów ruszyło na północny zachód przez pustą zimą prerię Iowa w kierunku rzeki Missouri. Ich trasę nazwano Szlakiem Mormonów.