Okupacja francuska
by Fiona Flores Watson
W bitwie pod Trafalgarem w 1805 r. flota brytyjska pod dowództwem admirała Lorda Nelsona pokonała Hiszpanów sprzymierzonych z Francuzami pod wodzą cesarza Napoleona Bonaparte. Bitwa ta zapoczątkowała wojnę o niepodległość, czyli wojnę półwyspową (1808-1813), ponieważ klęska Hiszpanii spowodowała, że król hiszpański został zmuszony do abdykacji; Napoleon natychmiast przejął władzę.
W 1808 r. cesarz Francuzów osadził na tronie swojego brata Józefa Boneparte; rząd hiszpański odmówił jego uznania. W wyniku tego konfliktu – wojny półwyspowej – wojska Napoleona wkroczyły do Hiszpanii, gdzie zajęły wiele miast, niszcząc wiele budynków i grabiąc skarby sztuki. Na tym etapie Hiszpania była sprzymierzona z Anglią przeciwko Francji, pod dowództwem księcia Wellingtona, i razem armie te zdołały ostatecznie wyprzeć wojska francuskie. Jeden z poległych oficerów brytyjskich, który pomagał w wyzwoleniu Sewilli w 1812 roku, został uhonorowany pomnikiem.
W tym okresie okupacji francuskiej Hiszpania miała swoją pierwszą konstytucję, w 1812 roku: patrz La Pepa. Ta liberalna konstytucja została zakazana po przywróceniu Burbonów na tron, po odejściu Napoleona, w 1814 r..
Później nastąpiły kolejne wojny o sukcesję, zwane wojnami karlistowskimi, z jednym następcą tronu popieranym przez Kościół, konserwatystów i Basków, a drugim popieranym przez liberałów i armię.
Ferdynand VII 1808 & 1814 – 1833
Ferdynand VII (hiszp. Fernando; 14 października 1784 – 29 września 1833) był dwukrotnie królem Hiszpanii: w 1808 r. i ponownie od 1813 r. do śmierci. Zwolennicy znali go jako „Pożądanego” (el Deseado), a przeciwnicy jako „Króla Felona” (el Rey Felón). Po obaleniu przez Napoleona w 1808 r. związał swoją monarchię z kontrrewolucją i reakcyjną polityką, która doprowadziła do głębokiego rozłamu w Hiszpanii między jego siłami po prawej stronie a liberałami po lewej. Powróciwszy do władzy w 1814 roku, przywrócił monarchię absolutystyczną i odrzucił liberalną konstytucję z 1812 roku. Stłumił liberalną prasę w latach 1814-33 i uwięził wielu jej redaktorów i pisarzy. Pod jego rządami Hiszpania straciła prawie wszystkie swoje amerykańskie posiadłości, a po jego śmierci kraj pogrążył się w wojnie domowej. | Wikipedia CC-BY-SA
Kiedy Ferdynand VII powrócił z wygnania we Francji, jego represyjne rządy wywołały wiele buntów. Jednym z najbardziej znaczących był bunt generała Jose Marii de Torrijosa i Roberta Boyda. Ku ich pamięci wzniesiono obelisk na Plaza de la Merced w Maladze. Innym buntownikiem byli Coloraos w mieście Almeria, których pomnik można zobaczyć na Plaza de la Constitucion.