Regionalna historia Norwegii pomogła ukształtować polityczny, kulturowy i architektoniczny krajobraz kraju. Poniżej przedstawiamy krótką historię religii w Norwegii oraz sposoby odkrywania religijnej przeszłości tego kraju podczas podróży:
Starożytne religie
Przed IX wiekiem pierwsi Norwegowie praktykowali religię norweską. Politeistyczna i pełna dramatycznych opowieści o konfliktach i wojnach między bogami, mitologia norweska była fascynującym światopoglądem, który do dziś porywa ludzką wyobraźnię. Zgodnie z legendami bogowie żyli w królestwie zwanym Asgardem, ale od czasu do czasu podróżowali także do innych krain – w tym na Ziemię, która była znana jako Midguard. Poza wewnętrznymi konfliktami, bogowie walczyli także z innymi nieziemskimi istotami, głównie z rasą olbrzymów. Nordycki mit o stworzeniu Ziemi koncentruje się wokół konfliktu z tymi olbrzymami – epicka bitwa między bogami a olbrzymami doprowadziła do zniszczenia Ziemi przez ognistego olbrzyma. Jednak ziemia powstała na nowo z popiołów i to jest świat, w którym żyjemy dzisiaj.
Katolicyzm
Chrześcijaństwo dotarło do Norwegii na początku VIII wieku. Wikingowie, którzy zostali nawróceni na katolicyzm podczas swoich podróży, przywieźli swoją nową religię do domu po powrocie. Nie tylko nawróceni wikingowie, ale także mnisi i królowie byli niezwykle wpływowi, gdy chodziło o wprowadzenie chrześcijaństwa do Norwegii. Szczególnie jeden człowiek – król Olav Haraldsson – był odpowiedzialny za dramatyczną zmianę w kierunku chrześcijaństwa. Za jego życia odbywało się to przy użyciu siły. Jednak to jego śmierć w najbardziej widoczny sposób zmieniła bieg wydarzeń: Doniesienia o cudach dziejących się wokół jego grobu sprawiły, że wielu ludzi nawróciło się po jego śmierci. Olav Haraldsson został kanonizowany i jest obecnie patronem Norwegii.
Protestantyzm i Kościół Norwegii
W 1500 r. Norwegia, podobnie jak większość Europy, oderwała się od Kościoła rzymskokatolickiego. Zmiana ta nastąpiła, gdy rodzina królewska przeszła na luteranizm, a kraj poszedł w jej ślady. Chociaż kościół państwowy nie został oficjalnie ustanowiony przez prawie kolejne stulecie, to przejście na protestantyzm było pierwszym przebłyskiem nowoczesnego Kościoła Norwegii. W 1660 r. w kraju wprowadzono monarchię absolutną i od tego momentu „Kościół Norwegii” stał się właściwym terminem. Jednak kraj ten nie jest już oficjalnie religijny – konstytucja Norwegii, która kiedyś odnosiła się do konkretnej religii państwowej, obecnie mówi po prostu, że wartości Norwegii są zbudowane na religijnych i humanistycznych korzeniach. Nie oznacza to jednak, że ludność odeszła daleko od religii państwowej – około 75% Norwegów nadal uważa się za członków Kościoła Norwegii.
Samskie tradycje religijne
Dzisiaj większość Lapończyków praktykuje chrześcijaństwo. Jednakże tradycyjne lapońskie praktyki religijne wciąż odbijają się echem w czasach współczesnych i są przestrzegane przez mniejszość Lapończyków. Ich religia koncentrowała się wokół szamanów, zwanych noaidi, którzy byli w stanie połączyć świat fizyczny i duchowy. Ci noaidi wpadali w trans, by dotrzeć do świata duchów w imieniu społeczności i wykorzystywali ten duchowy dostęp do dokonywania aktów czarów. Bogowie w religii Lapończyków byli głównie związani z naturą i reprezentowali różne siły i struktury występujące w środowisku Lapończyków, takie jak słońce i drzewa.
Miejsca kultu religijnego
Długotrwała historia religijna Norwegii oznacza, że ma ona wiele pięknych historycznych miejsc kultu religijnego, które odwiedzający mogą dziś odkrywać. Jednym z najbardziej znanych miejsc jest Katedra Nidaros w Trondheim, która została zbudowana wokół grobu Świętego Olava. W Harstad można zwiedzić kościół Trondenes, najbardziej wysunięty na północ kamienny kościół w całej Norwegii. Kościół ten stoi od połowy XIV wieku i kryje w sobie niesamowitą niespodziankę – jego prosty wygląd zewnętrzny pozwala zwiedzającym przypuszczać, że wnętrze również będzie gołe. To sprawia, że oszałamiające i bogato zdobione wnętrze jest równie niespodziewane, co zachwycające. To tylko kilka z miejsc kultu religijnego, które można zwiedzić podczas wycieczki po Norwegii – każde miasto ma swój własny kościół i swoją historię.