Peptydem najczęściej stosowanym w celu zwiększenia wzrostu i produkcji jest hormon wzrostu (GH). Jego struktura chemiczna jest specyficzna dla danego gatunku i ma krótki okres półtrwania (20-30 min). Nie jest on aktywny doustnie i jest szybko trawiony i usuwany przez jelita, wątrobę i nerki, dlatego musi być podawany drogą pozajelitową. Preparaty o przedłużonym uwalnianiu (14-28 dni) zostały opracowane do stosowania u bydła, aby wyeliminować potrzebę codziennych zastrzyków. Po podaniu bydłu, GH zwiększa tempo wzrostu (5%-10%), efektywność wykorzystania paszy i stosunek chudego tłuszczu do tuszy. Płeć ma niewielki wpływ na odpowiedź u bydła. Odpowiedź na GH jest niższa u starszego bydła z większym odkładaniem się tłuszczu. Istnieje interakcja między wielkością odpowiedzi i poziomu żywienia; zawartość białka i specyficzny skład aminokwasów może być ważne, aby osiągnąć maksymalne odpowiedzi. Efekty GH są w dużej mierze addytywne do tych uzyskanych z implantów steroidowych. GH poprawia wzrost i wydajność paszy u owiec, ale nie u drobiu. Rekombinowany GH u świń ma dramatyczne skutki, powodując wzrost dziennego przyrostu (20%), zmniejszenie spożycia paszy (5%) i zmniejszenie stosunku paszy do przyrostu (20%). 10% wzrost w chudego zawartości i 35% spadek tkanki tłuszczowej może być realizowane w świnie. Podawanie bydlęcego GH w dawce 25 mg/dzień bydłu w okresie laktacji zwiększa mleczność krów mlecznych aż o 20%. GH został zatwierdzony do komercyjnego stosowania w niektórych krajach w celu zwiększenia produkcji mleka.