W czasach kolonialnych poczta była po prostu dostarczana przez przyjaciół, kupców i rdzennych Amerykanów. Ponieważ koloniści musieli wysyłać pocztę z powrotem do Anglii, pierwsza oficjalna usługa pocztowa została ustanowiona w 1639 r., kiedy Sąd Generalny Massachusetts wyznaczył tawernę Richarda Fairbanksa w Bostonie jako oficjalny punkt przyjmowania przesyłek zagranicznych. Wykorzystanie tawerny do dostarczania poczty może wydawać się dziwne, ale w Anglii tawerny i kawiarnie były powszechnie wykorzystywane jako punkty zrzutu poczty. Większość lokalnych władz zaczęła tworzyć własne trasy między koloniami, ale dopiero w 1683 roku William Penn założył oficjalny urząd pocztowy w Pensylwanii. Na Południu prywatni posłańcy, zwykle niewolnicy, przekazywali pocztę między plantacjami.
Bardziej scentralizowana organizacja pocztowa powstała w 1691 roku, kiedy Korona Brytyjska dała Thomasowi Neale’owi 21-letni grant na usługi pocztowe w Ameryce Północnej. W 1707 roku rząd brytyjski kupił prawa do usług pocztowych w Ameryce Północnej i wyznaczył lokalnych zastępców mistrzów pocztowych. Trwało to do roku 1774, kiedy to niechęć kolonistów do brytyjskiej kontroli doprowadziła do ustanowienia konstytucyjnej usługi pocztowej dla poczty międzykolonialnej. Ludzie płacili za tę usługę, a wszystkie dochody przeznaczano na jej udoskonalanie.
Reklama
Bostońskie zamieszki w 1774 roku doprowadziły do powstania Kongresu Kontynentalnego i początków niezależnego rządu. W 1775 r. Kongres Kontynentalny mianował Benjamina Franklina pierwszym poczmistrzem generalnym, odpowiedzialnym za nowo utworzony Departament Poczty. Franklin udowodnił swoje umiejętności, kiedy został mianowany naczelnikiem poczty w Filadelfii w 1737 roku i wprowadził do służby nową organizację, szybkość i niezawodność.
W latach 1790-1860 liczba urzędów pocztowych wzrosła z zaledwie 75 do 24 498. Do roku 1819 Departament Poczty obsługiwał mieszkańców 22 stanów, a list z Waszyngtonu do Nashville w stanie Tennessee docierał w ciągu zaledwie 11 dni.
Przewoźnicy początkowo transportowali pocztę pieszo i konno, a następnie dyliżansami, koleją, samochodami osobowymi i ciężarowymi, a w końcu samolotami. Te pierwsze dni dostarczania poczty zaowocowały ogromną poprawą krajowego systemu dróg. Samorządy lokalne również rozbudowywały i ulepszały istniejące autostrady, aby wspomóc nową usługę pocztową, zwaną bezpłatną dostawą na wieś (RFD). Najbardziej znaną formą dostarczania poczty był Pony Express.