Jak stracić 70 funtów i 20% tłuszczu

Członek PN, YLR, zadziwił sędziów pod koniec programu Lean Eating Coaching Program 2009.

Jego niezwykła transformacja – utrata 50 funtów i 13% tkanki tłuszczowej w ciągu 6 miesięcy – przyniosła mu 10 000 dolarów jako zwycięzcy męskiej dywizji Lean Eating.

Ale myślisz, że na tym poprzestał? Wydał swoje 10K na śmieciowe jedzenie i wrócił do 250lbs?

Pomyśl jeszcze raz. Zapisał się do programu Lean Eating ponownie i jest w dół kolejne 20lbs – w sumie, on poszedł z 255 do 185 w 11 miesięcy z Precision Nutrition.

Czy był gwiazdą? A keener? Nie, był po prostu zwykłym facetem, który dostał drugą szansę.

YLR, i jego transformacja w pierwszej rundzie – 2009

YLR, podczas swojej drugiej rundy Lean Eating – 2010

Chcesz wiedzieć, co trzeba zrobić, aby stracić 70lbs w 11 miesięcy? Cóż, oto jego historia:

Start: 40% bodyfat, out of shape, „morbidly obese”

Ból fizyczny i emocjonalny

Z moją wagą zmagałem się od czasów college’u. W liceum miałem typowe problemy z ciałem, ale byłem w drużynie załogi liceum i codzienne treningi oraz metabolizm nastolatka pozwalały mi utrzymać wagę w ryzach.

Ale na studiach zrezygnowałem z uprawiania sportu i zacząłem przybierać na wadze. Zyskałam, potem straciłam trochę… i zyskałam trochę więcej. I tak w kółko. Jestem pewien, że większość ludzi zna tę rutynę.

Przedział do 2008 roku. Czułam się beznadziejnie. Byłem w mojej najcięższej wadze: ponad 250 funtów.

Jasne, nie lubiłem być tak ciężki. Ale wiesz, czego naprawdę nienawidziłem? Nie mogłem zrobić nic fizycznego bez bólu.

• Nie mogłem przejść mili bez uczucia pieczenia po zewnętrznej stronie moich łydek.
• Specjalista, do którego poszedłem, dał mi leki i specjalne buty na ten ból łydek, ale nic nie pomogło.
• Nie mogłem chodzić po trzech blokach miejskich bez pocenia się.
• Byłem fizycznie niezdolny do chodzenia po sześciu blokach miejskich.

Najgorsze, naprawdę zmagałem się z nocnym jedzeniem. Zwykłem najeżdżać na lodówkę wieczorem podczas oglądania telewizji. To było bezmyślne jedzenie. Ale to powodowało jeszcze większy przyrost wagi.

Oczywiście, moje zdrowie też cierpiało.

• Zdiagnozowano u mnie chorobę refluksową przełyku (GERD).
• Budziłem się krztusząc się własnymi wymiocinami w środku nocy.
• Musiałem podpierać się pionowo w leżance i próbować spać z podniesioną głową, żeby się nie udławić.

Nie popełnij błędu, umierałem. Musiałem zmienić moje życie, jeśli chciałem się trzymać. Więc zacząłem szukać odpowiedzi.

Inne programy nie zadziałały

Myślę, że próbowałem każdego programu odchudzającego: Atkins, South Beach, Zone. Straciłbym trochę na wadze, ale zyskałbym więcej z powrotem.

Znalazłem i przeczytałem książkę Metabolism Advantage Johna Berardiego i zacząłem próbować ćwiczeń na mojej siłowni. Trener zauważył, że robię martwy ciąg i zaczął rozmawiać ze mną o mojej formie. Powiedział, że „podoba mu się praca Berardiego” i zaproponował mi trening. Skończyło się na treningu osobistym 3x w tygodniu przez 6 miesięcy.

Na początku, można by pomyśleć, że to wielkie osiągnięcie, ale pod koniec tych 6 miesięcy, miałem umieścić na kolejne 5 funtów tłuszczu. Byłem teraz 40% bodyfat i „chorobliwie otyły”.

Decyzja o zapisaniu się

W tym momencie byłem naprawdę zniechęcony. Zaczynałem w złej formie. A teraz, czułam, że próbowałam i zawiodłam tak wiele razy w przeszłości – nawet z poradami „ekspertów” – że byłam beznadziejnym przypadkiem.

Jednakże, zobaczyłam zdjęcia przed i po z poprzedniego Programu Chudego Jedzenia, i to sprawiło, że nabrałam nadziei. (Uwaga redaktora: Aby zobaczyć zdjęcia przed i po, wejdź na strony Lean Eating for Men i Lean Eating for Women; przewiń w dół, a zobaczysz je na pasku bocznym.)

Ale, szczerze mówiąc, nie spodziewałem się prawdziwych rezultatów. Mimo to, zapisałem się – zdesperowany i sceptyczny, ale optymistycznie nastawiony.

Znalezienie motywacji

Tydzień przed rozpoczęciem programu Lean Eating poprosiłem moją dziewczynę o rękę. To był dla mnie prawdziwy punkt zwrotny. Kiedy powiedziała „tak”, wiedziałem, że muszę zaangażować się w program. Chciałem dzielić długie, zdrowe, szczęśliwe życie z moją przyszłą żoną.

Zaufanie procesowi

Zanim zaczęły się jakiekolwiek lekcje, poczułem ulgę. Oddawałem swoje zdrowie w ręce programu Lean Eating i trenerów. Teraz wszystko było w ich rękach. Jeśli zrobię wszystko, co program mi powie, oni zagwarantują rezultaty. Oczywiście byłem sceptyczny, ale nie widziałem innych opcji.

Zalogowałem się codziennie, przeczytałem wszystkie posty i zrobiłem wszystkie lekcje. Byłem na autopilocie. To, co kazali mi robić, robiłam.

Co ciekawe, zanim moje ciało zaczęło się zmieniać, zmieniło się moje nastawienie. Jestem pewna, że miało to związek z tempem programu i lekcjami. Tak więc, zanim straciłam kilogram, czułam się lżejsza. I pełna nadziei.

Uzyskanie ciągłego wsparcia społecznego

Prywatne forum wsparcia Lean Eating było dobre. Ludzie pisali codziennie, a ja zaglądałam tam codziennie. To utrzymywało to, co robiłem na czele moich myśli.

Właściwie, dla mnie to była największa różnica pomiędzy prywatnym treningiem a tym, co robiliśmy z Lean Eating.

W Lean Eating, jesteś zaangażowany w program każdego dnia. Albo ćwiczysz, albo robisz lekcje, albo ćwiczysz nawyki. Ale jest coś do zrobienia, nieważne jak małego, każdego dnia. I to utrzymuje cię „fitness minded” każdego dnia.

Z moim osobistym trenerem, to było 3 x w tygodniu. Więc, pomiędzy sesjami, po prostu wróciłem do moich starych nawyków. Byłem „fitness minded” tylko przez około 3 godziny w tygodniu. I z powrotem do mojego normalnego ja przez pozostałe 165. Not good.

How my eating changed

I used PN-style recipes and prep tools

I started making dishes from the Precision Nutrition System materials and the Gourmet Nutrition cookbooks.

I would prep all my food on Sunday and have it easy during the week. No musiałem myśleć o co jeść lub nie jeść na locie – ja ustalał mój zakupy w sobotę i mój przygotowywacza praca w niedzielę. Dr. John’s Chili był wielkim czasem wczesnym ulubieńcem dla ja. Zamroziłbym indywidualne porcje i byłbym ustawiony na tydzień.

The „80% rule”

Początkowo, jedzenie czterech posiłków dziennie było dla mnie trudne. Czułam, że jem za dużo. Potem mieliśmy lekcję na temat Hara hachi bu, czyli jedzenia do momentu, aż będziesz najedzony w 80%. To był dla mnie wspaniały nawyk. Pomogło mi to „słuchać” mojego ciała i dostosować moje posiłki do potrzeb organizmu.

To było mniej więcej w połowie programu. W tym momencie wszystko zaczęło się klikać.

Jak zmieniły się moje treningi

Nauczyłam się „po prostu to robić”: Miałem naprawdę trudny czas z wieloma ćwiczeniami przez pierwsze kilka miesięcy. Nie zawsze kończyłam treningi. Ale zmuszałam się. Przez pierwsze kilka tygodni byłam naprawdę obolała! Stopniowo, byłem w stanie zbliżyć się do ukończenia powtórzeń i zwiększenia wagi.

Nauczyłem się „znaleźć czas”: Początkowo było mi również ciężko dostać się na siłownię na każdy zaplanowany trening. Życie się wydarzyło i zabrakło czasu. Nie możesz dostać się na trening. Było kilka lekcji, które pomogły mi zająć się tym, jak ćwiczyć, kiedy twój plan nagle się zmienia – te bardzo pomogły.

Uczenie się popychania siebie: Potem wyszła lekcja o popychaniu siebie mocno, dawaniu 100%. Lekcja ta zbiegła się w czasie z oglądaniem filmu Pumping Iron z Arnoldem. To wtedy moje treningi weszły na nowy poziom. Naprawdę skupiłem się na moich treningach podczas ćwiczeń i (jak sądzę) stałem się nieco przerażającym facetem na mojej siłowni.

Nauczyłem się, że regularna aktywność nie jest „opcjonalna”, ale konieczna: Aby upewnić się, że dostałem treningi Lean Eating w, umieściłem je w moim kalendarzu przez sześć miesięcy. Miały one dla mnie bardzo wysoki priorytet. Zaplanowałam spotkania biznesowe w kawiarni mojej siłowni w czasie moich treningów. Kiedy podróżowałem, wybierałem hotele z dobrą siłownią.

Jak zmieniła się moja perspektywa

Czuję, że dostałem drugą szansę.