Wkrótce po tym, jak Coca-Cola trafiła na rynek, Pemberton zachorował i był bliski bankructwa, co niektóre raporty przypisują jego ciągłemu uzależnieniu od morfiny. Zaczął sprzedawać prawa do swojej formuły swoim partnerom biznesowym w Atlancie, a w 1888 roku Pemberton i jego syn sprzedali pozostałą część patentu Asie Candlerowi. (Foto: HNA)
John Stith Pemberton, konfederacki podpułkownik, służył w obronie Columbii, Georgia, podczas bitwy o Columbus w kwietniu 1865 roku, gdzie odniósł ranę szablą w klatkę piersiową. Podczas rekonwalescencji po ranie uzależnił się od morfiny, której używał do uśmierzania bólu. Szukając lekarstwa na swój nałóg, Pemberton w 1866 roku zaczął eksperymentować z produkcją środków przeciwbólowych, które byłyby alternatywą dla morfiny bez opium. Ostatecznie zaczął eksperymentować z kokainą i winami z koki, tworząc recepturę, którą nazwał Pemberton’s French Wine Coca. Lek był sprzedawany i reklamowany w Atlancie weteranom wojennym cierpiącym na uzależnienie od narkotyków, depresję i alkoholizm, a także „paniom i wszystkim tym, których siedząca praca powoduje wyczerpanie nerwowe”. W 1886 r., kiedy w Atlancie uchwalono przepisy o wstrzemięźliwości, Pemberton wyprodukował bezalkoholową alternatywę dla swojego French Wine Coca, która obejmowała mieszanie syropu bazowego z wodą gazowaną. Zdecydował się wtedy sprzedawać ją jako napój z fontanny, a nie jako lekarstwo. Frank Robinson, który służył jako księgowy i partner Pembertona, nadał formule syropu nazwę Coca-Cola, gdzie Coca pochodzi od użytych liści koki, a Cola od orzechów kola.