Pytanie: „Kim była Atalia w Biblii?”
Odpowiedź: Ataliasz, której imię oznacza „dotknięta przez Boga”, była królową Judy w latach 841-835 p.n.e. i jedyną kobietą-monarchą, która zasiadła na tronie Dawida w historii biblijnej. Atalia była córką króla Achaba i królowej Izraela Jezabeli i poślubiła Jehorama, najstarszego syna króla Judy Jehoszafata. Czas, gdy była królową, upłynął wśród wieków rządów złych monarchów, którzy panowali nad Judą i Izraelem. Będąc zagorzałą wyznawczynią Baala, Atalia rywalizowała z niegodziwością królów, którzy byli przed nią i po niej. Jej historię można znaleźć w 2 Krl 11 i 2 Kronik 22-23.
Mąż Atalii, Jehoram, był królem Judy aż do śmierci w 841 r. p.n.e. W przeciwieństwie do swego ojca, Jehoram był złym królem. Syn Ataliasza, Achazjasz, w wieku 22 lat wstąpił na tron i okazał się tak samo zły jak jego ojciec (2 Krl 8:18, 25-27). Atalia doradzała synowi w jego diabelskich planach (2 Kronik 22:3). Achazjasz był królem Judy krócej niż rok, gdyż został zamordowany wraz z chorym królem Izraela, Joramem. Ich zabójcą był Jehu, który początkowo był dowódcą w armii króla Achaba (2 Królów 9:5, 25). Prorok Elizeusz namaścił Jehu na nowego króla Izraela i zlecił mu, by jako narzędzie Pana wykonał Boży wyrok na królu Achabie i całej jego bałwochwalczej rodzinie (1 Królów 19:1-17; 2 Królów 9:1-13). Misja Jehu, polegająca na zakończeniu dynastii Achaba, polegała na uśmierceniu Jezabeli i jej synów. Tak się złożyło, że Achazjasz odwiedzał Jorama, gdy Jehu przybył, by zamordować Jorama, i Achazjasz również został zabity.
Gdy Atalia dowiedziała się, że jej syn nie żyje, skorzystała z okazji, by przejąć tron, mordując synów Achazjasza – własnych wnuków – likwidując w ten sposób całą rodzinę królewską, by móc objąć tron. Ataliasz nie wiedziała, że tylko jeden wnuk uniknął masakry. Jehoszeba, ciotka dziecka i żona arcykapłana Jehojady, wzięła niemowlę Joasza i ukryła je wraz z pielęgniarką w sypialni. Joasz został później przemycony z zamku i zabrany do świątyni, gdzie pozostawał w ukryciu przez sześć lat, podczas gdy królowa Atalia panowała nad krajem (2 Krl 11,1-3).
Jako królowa Atalia wykorzystała swoje wpływy, aby jeszcze bardziej ugruntować kult Baala w Judzie, instalując kapłanów i budując ołtarze dla swojego bożka w samej świątyni Pańskiej (2 Krl 11,18; 2 Kronik 24,7). W ten sposób Atalia poszła w ślady swojej matki Jezabeli.
Po sześciu latach panowania Ataliasza postawiła straż wokół świątyni i publicznie koronowała młodego Joasza na prawowitego króla. Gdy namaszczano nowego króla, „lud klaskał w dłonie i krzyczał: 'Niech żyje król!'” (2 Krl 11:12). (2 Krl 11:12). Ataliasz usłyszała zamieszanie, zorientowała się, co się dzieje, i wybiegła z pałacu, krzycząc: „Zdrada! Zdrada!” (werset 13). Jehojada rozkazał żołnierzom, by schwytali Atalię i stracili ją, więc zabili królową „tam, gdzie konie wjeżdżają na teren pałacu” (werset 16). Siedmioletni król Joasz, pod kierunkiem wiernego arcykapłana, zburzył świątynię Baala, rozbił ołtarze i obrazy Baala oraz zabił kapłana Baala. I „wszyscy mieszkańcy ziemi radowali się, a miasto było spokojne, ponieważ Atalia została zabita” (werset 20).
.