Wielkość ziarna
Wielkość ziarna odzwierciedla głębokość, na której stopione skały tworzą się w Ziemi. Klasyfikacja skał iglastych może być oparta na ich dominującej wielkości ziarna. Można wyróżnić trzy typy skał:
- Skały wulkaniczne: zastygają blisko powierzchni Ziemi. Ponieważ szybko stygną, mają drobnoziarnistą matrycę (zwaną masą ziemną). Mogą zawierać pewne większe kryształy, które powstały wcześniej, dalej (zwane fenokryształami).
- Skały hiperbezowe lub subwulkaniczne: tworzą się na średnich głębokościach (na ogół jako groble i spągi), więc zwykle są średnioziarniste.
- Skały plutoniczne: tworzą się głębiej w Ziemi, a wolniejsze chłodzenie pozwala im krystalizować się jako skały gruboziarniste.
Zawartość krzemionki
Zawartość krzemionki (SiO2) również kontroluje minerały, które krystalizują i jest używana do dalszej klasyfikacji skał iglastych w następujący sposób:
- Kwaśne: skały z ponad 63% krzemionki (głównie minerały skaleniowe i kwarc), np.np. granit.
- Podstawowe: skały, które są około 45 do 55% krzemionki (głównie minerały mafickie plus skaleń plagioklazowy i/lub minerały skaleniowe), np. bazalt.
- Ultrabazowe: skały, które są zwykle mniej niż 45% krzemionki (głównie minerały mafickie, takie jak oliwin i piroksen), np.np. perydotyt.
Nasycenie krzemionką
Jest to podobne do zawartości krzemionki, ale pozwala na rozróżnienie pomiędzy skałami noszącymi feldspathoidy i pozbawionymi feldspathoidów. Feldspathoidy należą do grupy minerałów skałotwórczych, chemicznie podobnych do skaleni, ale zawierających mniej krzemionki. Schemat ten klasyfikuje skały iglaste do trzech kategorii:
- Skały, które są niedostatecznie nasycone krzemionką będą krystalizować minerały ubogie w krzemionkę, takie jak skalenie lub oliwin.
- Skały, które są tylko nasycone krzemionką będą pozbawione skaleni lub kwarcu.
- Te, które są nadmiernie nasycone krzemionką będą krystalizować kwarc wśród minerałów.
Międzynarodowa klasyfikacja
Schemat klasyfikacji Międzynarodowej Unii Nauk Geologicznych (IUGS) jest standardowym schematem dla skał iglastych i wykorzystuje obecne w nich minerały do ich klasyfikacji. Schemat ten ma formę trójkątnych diagramów, gdzie każdy punkt trójkąta reprezentuje 100% minerału. Dzieli on skały na zawierające skalenie (tj. nefelin, sodalit) i skały nie zawierające skaleni. Następnie oblicza się względny procentowy udział kwarcu (Q), plagioklazu (P) i skaleni alkalicznych (A). Wartości Q, P i A wyznaczają dane pole dla każdego typu skały. Podobne schematy klasyfikują również skały ultramafickie (ale z wykorzystaniem oliwinu, ortopiroksenu i klinopiroksenu) oraz skały gabroiczne.
Klasyfikacja TAS
Schemat klasyfikacji TAS (Total Alkalis vs Silica) wykorzystuje chemię do klasyfikacji skał wulkanicznych. Analiza jest przeliczana na 100% po usunięciu wody (H2O) i dwutlenku węgla (CO2). Jest to prosty wykres X-Y z osią X pokazującą krzemionkę (SiO2) Wt% i osią Y pokazującą zasady (Na2O+K2O) Wt%.
Referencje
Le Maitre, R.W., 1989. A classification of igneous rocks and glossary of terms. Blackwell Scientific Publications, 193p.
Terminy użyte na tej stronie
- Felsic: skały, które zawierają głównie minerały skaleniowe i kwarc, np. granit.
- Mafic: skały, które zawierają głównie pirokseny i oliwiny oraz skalenie plagioklazowe i/lub minerały skaleniowe, np. bazalt.
- Piroklastyczne: skały składające się z rozdrobnionych materiałów pochodzących z wulkanów.