Kora, u roślin, tkanka niewyspecjalizowanych komórek leżących między epidermą (komórki powierzchniowe) a tkankami przewodzącymi łodyg i korzeni. Komórki kory mogą zawierać zmagazynowane węglowodany lub inne substancje, takie jak żywice, lateks, olejki eteryczne i garbniki. W korzeniach i niektórych łodygach zielnych, ale zazwyczaj nie w łodygach drzewiastych, najbardziej wewnętrzna warstwa komórek korowych różnicuje się w warstwę komórek zwaną endodermą. Ściany komórkowe endodermy posiadają zdrewniałe i korkowate pasmo, zwane pasem kasparowym, otaczające wszystkie ściany komórkowe z wyjątkiem tych, które są zwrócone w kierunku osi i powierzchni korzenia lub łodygi. Endoderma ze swoimi paskami kasparialnymi może pełnić funkcję regulującą przepływ wody pomiędzy tkankami zewnętrznymi a cylindrem naczyniowym w centrum korzenia. W obrębie cala lub dwóch od wierzchołków pędów niektóre rośliny kwitnące mają osłonkę skrobiową (warstwę komórek z dużą ilością zmagazynowanej skrobi) w takim samym położeniu jak endoderma.
Kora często rozwija się w rodzaj tkanki zwanej aerenchymą, która zawiera przestrzenie powietrzne powstałe w wyniku oddzielenia, rozerwania lub rozpuszczenia ścian komórkowych kory. Komórki kory w łodygach roślin zielnych, młodych łodygach drzewiastych i łodygach sukulentów (kaktusów i innych roślin mięsistych) zawierają chloroplasty i dlatego mogą przekształcać dwutlenek węgla i wodę w węglowodany proste (wiązanie węgla) w procesie fotosyntezy. Węglowodany proste mogą być następnie metabolizowane do węglowodanów złożonych, takich jak skrobia, która jest przechowywana w korze jadalnych korzeni, cebulek i bulw.