Trzynastu prezydentów USA początkowo pełniło funkcję wiceprezydenta. Awansowali w wyniku zamachu, śmierci w inny sposób, rezygnacji lub po prostu zostali wybrani we własnym imieniu.
Ale kto był ostatnim, który dokonał słynnej zamiany?
circa 1790: John Adams (1735 – 1826) drugi prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Kto jest ostatnią osobą, która przeszła bezpośrednio od wiceprezydenta do prezydenta?
- Odpowiedź: George H.W. Bush Bush pełnił funkcję wiceprezydenta Reagana w latach 1981-1989. Następnie wygrał wybory prezydenckie w 1989 r., pokonując Demokratę Michaela Dukakisa. W czasie swojej prezydentury Bush był świadkiem końca Związku Radzieckiego po upadku muru berlińskiego w 1989 r. i rozpadu Związku Radzieckiego w 1991 r. Przegrał z demokratą Billem Clintonem. Przegrał z demokratą Billem Clintonem w wyborach prezydenckich w 1992 roku.
12 innych prezydentów, którzy dokonali zmiany
John Adams
Prawnik z Massachusetts, a następnie delegat Kongresu Kontynentalnego utworzonego podczas rewolucji amerykańskiej (1775-1783) z pochodzenia, Adams został pierwszym wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych za czasów George’a Washingtona (1789-1797). Następnie został prezydentem i pełnił tę funkcję przez jedną kadencję (1797-1801). Adams przegrał wybory w 1800 roku z powodu poparcia dla Alien and Sedition Act, która pozwalała rządowi deportować „wrogich cudzoziemców”
Thomas Jefferson
Jefferson miał wybitne wykształcenie w wielu zawodach, takich jak prawo, architektura i nauka. Pełnił funkcję gubernatora oraz członka Izby Delegatów i Izby Burgesów w Wirginii. W rządzie pełnił funkcję sekretarza stanu, kongresmena i ministra dyplomacji. Był kandydatem demokratów i republikanów w wyborach w 1796 r. i został wiceprezydentem Adamsa, po tym jak przegrał z nim wybory trzema głosami. Jefferson pokonał Adamsa w 1800 roku i został prezydentem. W 1803 roku kupił Luizjanę od Francuzów.
Martin van Buren
Van Buren został sekretarzem stanu Andrew Jacksona, a następnie jego wiceprezydentem, gdy ten ubiegał się o drugą kadencję w 1833 roku. Po pokonaniu Williama Henry’ego Harrisona w wyborach w 1836 roku, van Buren służył przez jedną kadencję jako prezydent. W 1841 roku zastąpił go Harrison.
John Tyler
Harrison zmarł około trzydziestu dni po objęciu urzędu, w wyniku czego prezydentem Stanów Zjednoczonych został John Tyler. Służył on do 1845 roku. Tyler był pierwszym wiceprezydentem, który został prezydentem bez wyborów.
Millard Fillmore
Jako wiceprezydent, Fillmore przewodniczył debatom w Senacie, które doprowadziły do Kompromisu z 1850 roku, na mocy którego Kalifornia została uznana za wolny stan. Po śmierci prezydenta Taylora, Fillmore został prezydentem. To on doprowadził do ostatecznego przegłosowania przez Kongres Kompromisu, który pozwolił Kalifornii wejść do Unii kosztem Teksasu. Ponieważ popierał ustawę, która oddawała urzędników federalnych do dyspozycji zbiegłych posiadaczy niewolników, wojowniczy Whigowie spiskowali, aby pozbawić Fillmore’a nominacji prezydenckiej w 1852 roku.
Andrew Johnson
Johnson, demokrata, służył jako wiceprezydent Abrahama Lincolna podczas jego drugiej kadencji. Po zabójstwie Lincolna 15 kwietnia 1865 roku, Johnson został prezydentem. Został postawiony w stan oskarżenia za złamanie Tenure of Office Act. Johnson bezskutecznie ubiegał się o urząd prezydenta w 1868 r.
Chester A. Arthur
Republikanin Chester A. Arthur pełnił funkcję wiceprezydenta za czasów prezydenta Garfielda. Później zastąpił swojego dawnego szefa na stanowisku prezydenta po zabójstwie Garfielda. Za jego kadencji Kongres uchwalił ustawę Pendletona, która ustanowiła Komisję Służby Cywilnej, dzięki której stanowiska rządowe można było uzyskać na podstawie pisemnego egzaminu. Arthur obniżył taryfy celne i zreformował system imigracyjny, wykluczając z wjazdu do kraju szaleńców, kryminalistów i nędzarzy. Zmarł na chorobę nerek w 1886 roku, mimo że ubiegał się o nominację prezydencką w 1884 roku i został pokonany.
irca 1905: Theodore Roosevelt (1858 – 1919),26. prezydent Stanów Zjednoczonych (1901-09) siedzący przy biurku pracujący.
Theodore Roosevelt
Roosevelt był wiceprezydentem prezydenta McKinleya aż do zabójstwa tego ostatniego 6 września 1901 roku. Roosevelt został wtedy najmłodszym prezydentem w historii USA. Został ponownie wybrany w 1904 roku i pełnił tę funkcję do 1909 roku. Roosevelt startował później z ramienia Partii Postępowej po utracie nominacji republikańskiej w 1912 roku, ale został pokonany przez demokratę Woodrowa Wilsona.
Calvin Coolidge
Coolidge został prezydentem po ataku serca Warrena Hardinga w 1923 roku. Wcześniej pełnił funkcję wiceprezydenta Hardinga. Coolidge został ponownie wybrany w 1924 r. i stał się znany jako „Cichy Cal” ze względu na swój spokojny charakter.
Harry S. Truman
Truman, demokrata, był wiceprezydentem prezydenta Roosevelta. Następnie został prezydentem po śmierci Roosevelta w kwietniu 1945 roku. Truman podjął krytyczne decyzje w polityce zagranicznej, która obejmowała zapewnienie pomocy Grecji i Turcji, gdy były one zagrożone przez komunizm. Program ten stał się znany jako Doktryna Trumana. Pomógł również Berlinowi podczas radzieckiej blokady powietrznej w 1948 r. i doprowadził do wojny USA z Koreą po decyzji Korei Północnej o inwazji na Południe w 1950 r.
Lyndon B. Johnson
Johnson był wiceprezydentem Kennedy’ego po kampanii w 1960 roku, a następnie został prezydentem po zabójstwie JFK w listopadzie 1963 roku. Kohnson próbował stworzyć Wielkie Społeczeństwo, którego celem było zlikwidowanie ubóstwa i kontrola przestępczości. Miliony starszych ludzi otrzymało właściwą opiekę medyczną dzięki poprawce Medicaid z 1965 r. do Social Security Act. Przyjął również ustawę o prawach obywatelskich. Johnson zszokował Demokratów, gdy ogłosił wycofanie się z wyścigu o nominację prezydencką w 1968 roku z powodu protestów na sposób, w jaki prowadził wojnę w Wietnamie.
Sierpień 1968: Amerykański polityk Richard Nixon (1913-1994) daje znak 'V’ za zwycięstwo po otrzymaniu nominacji prezydenckiej na Republikańskiej Konwencji Narodowej, Miami, Floryda.
Gerald R. Ford
Ford został prezydentem po rezygnacji Nixona w 1974 roku, po tym jak służył jako jego wiceprezydent przez osiem miesięcy po rezygnacji Spiro Agnew, pierwotnego wiceprezydenta Nixona. Ford później poszedłby na ułaskawienie Nixona za jego zaangażowanie w skandal Watergate. Startował w wyborach w 1976 roku, ale przegrał z demokratą Jimmym Carterem.