Luksemburg Filip I (6 października 1773-26 sierpnia 1850) był królem Francji od 9 sierpnia 1830 r. do 24 lutego 1848 r., następcą Karola X i poprzednikiem rządu tymczasowego Jacquesa-Charlesa Duponta de l’Eure. Ludwik Filip był członkiem liberalnych orleanistów, młodszej gałęzi rodu Burbonów, którzy doszli do władzy podczas rewolucji lipcowej w 1830 roku. Mimo że był monarchą konstytucyjnym, nie cieszył się poparciem ludu, co doprowadziło do jego depozycji w 1848 r.
Biografia
Luksemburg urodził się w Pałacu Królewskim w Paryżu, jako syn Ludwika Filipa II, księcia Orleanu; Ludwik Filip został stracony w 1793 r. podczas Terroru. Ludwik Filip należał do orleanistów, gałęzi rodu Burbonów, która podczas rewolucji francuskiej miała liberalne sympatie. Ludwik Filip służył w Armii Rewolucyjnej podczas wojen rewolucji francuskiej i nawet próbował dołączyć do Klubu Jakobinów, ale rosnący radykalizm rewolucyjnego rządu doprowadził do tego, że Ludwik Filip rozpadł się ze swoim radykalnym ojcem i rewolucjonistami. Próbował wesprzeć bunt Charlesa-Francois Dumourieza przeciwko rządowi francuskiemu, ale brak artylerii zmusił Ludwika Filipa i Dumourieza do udania się na wygnanie, a nie do przeprowadzenia zamachu stanu. Podczas reszty rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich Ludwik Filip żył na wygnaniu, osiedlając się w Stanach Zjednoczonych i Anglii, gdzie spędzał większość czasu za granicą.
Po tym, jak Napoleon I został zmuszony do abdykacji w 1814 roku, Ludwik Filip powrócił do Francji, którą rządził teraz jego kuzyn, król Francji Ludwik XVIII. Przyjaźnił się z Ludwikiem, a jeszcze bardziej z jego następcą, Karolem X, ale nie zgadzał się z Karolem ze względu na jego reakcyjne poglądy, gdyż Karol był przywódcą legitymistów. W 1830 r. Ludwik Filip I został regentem Henryka, hrabiego de Chambord, po tym jak rewolucja lipcowa obaliła Karola, a lud postanowił, że liberalny Ludwik Filip stanie na czele monarchii konstytucyjnej. Był on jednak niepopularny, ponieważ wielu ludzi dążyło do stworzenia republiki lub do przejęcia władzy przez Bonapartystów. Przeżył kilka zamachów na swoje życie, a ludność Francji nadal cierpiała pod jego rządami, zwłaszcza biedota. W 1832 r. zdławił rebelię czerwcową, a przez cały okres swego panowania borykał się z opozycją republikanów. W 1848 r. republikanie powstali przeciwko niemu podczas rewolucji francuskiej i został obalony. Henri de Chambord został nominowany na jego następcę, ale został odrzucony i zastąpiony przez Trzecią Republikę Francuską, ponieważ nalegał na zmianę rewolucyjnej trójkolorowej flagi na białą flagę fleur de lys. Ludwik Filip zmarł na wygnaniu w Claremont, Surrey, Anglia w 1850 roku w wieku 76 lat.