„Czy wiesz, kim jestem?” To pytanie zostało postawione Polikarpowi, wielkiemu biskupowi wczesnego Kościoła. Polikarp był wierny aż do samego końca i był jednym z pierwszych męczenników za wiarę. Miał też interesujące spotkanie z inną bardzo znaną postacią wczesnego kościoła, znaną nie z dobrych, lecz złych rzeczy, które robił.
Ta postać najwyraźniej była również pod wielkim wrażeniem samej siebie. Przy pewnej okazji spotkał Polikarpa. Podszedł do Polikarpa, spojrzał mu prosto w oczy i powiedział: „Czy wiesz, kim jestem?”. Polikarp nie pozwolił sobie na takie pozerstwo. Spojrzał mu prosto w oczy i szybko odparł: „Tak, znam cię bardzo dobrze, ty pierworodny synu diabła”. Tą postacią był Marcion. Był on znanym herezjarchą, czyli założycielem herezji.
Rok urodzenia Marcjona jest nieznany; szacunki wahają się od roku 85 n.e. aż do 110. Wiemy jednak, że jego śmierć nastąpiła około 160 roku. Był synem biskupa w Turcji. Marcion najwyraźniej zajmował się handlem morskim i bardzo dobrze sobie radził. Około 140 r. udał się do Rzymu. Chciał kupić wpływy w kościele, więc zwrócił kościołowi w Rzymie znaczną sumę – jeden z szacunków mówi o dwudziestu tysiącach monet. Wcześnie jednak urzędnicy kościelni dostrzegli, że nie był on dobrym człowiekiem i nie był to dobry kierunek dla kościoła, więc szybko został ekskomunikowany i odesłany z tymi dwudziestoma tysiącami monet.
Jakie nauczanie Marcjona było tak problematyczne? Marcion wkupił się w platońską ideę, że materia jest zła i dlatego Bóg Starego Testamentu, Bóg, który stworzył świat, nie był Bogiem, którego mógłby przełknąć. W myśleniu Marcjona musi istnieć dystans między Bogiem a materią, więc Bóg stwórca ze Starego Testamentu nie był prawdziwym Bogiem lub był Bogiem mniejszym. W rezultacie Marcion w zasadzie spisał na straty cały Stary Testament. Odpisał również te księgi Nowego Testamentu, które są bardzo zależne od Starego Testamentu. Z czterech Ewangelii tak naprawdę lubił tylko Łukasza. A spośród listów z pewnością nie lubił Piotra ani Hebrajczyków. Kanon Marcjona – jego rozumienie tego, czym jest dla nas Boże objawienie – był bardzo krótki. Składał się z Łukasza i dziesięciu listów Pawła, a nawet wtedy cofnął się do niektórych listów Pawła i usunął z nich niektóre jego nauki.
Kanon Marcjona miał pozytywny efekt uboczny: jego heretyckie nauczanie skłoniło Kościół do zastanowienia się nad kanonem. Do końca II wieku Kościół sformułował kanon Starego Testamentu, w dużej mierze w odpowiedzi na Marcjona i jego herezję. Kościół zareagował również na pogląd Marcjona na temat Chrystusa. Oczywiście, Marcion nie miał dobrego poglądu na wcielenie – ponieważ oczerniał świat materialny, zaprzeczał prawdziwemu człowieczeństwu Chrystusa. Ojcowie Kościoła, tacy jak Ireneusz i Tertulian, poszli za Marcionem również w tej kwestii.
Więc „Czy wiesz, kim jestem?”. Tak, Polikarp wiedział, kim był, i Polikarp wiedział, że był zły dla Kościoła.