Margaret Fuller, Sarah Margaret Fuller, po mężu Marchesa Ossoli, (ur. 23 maja 1810, Cambridgeport, Mass., USA – zm. 19 lipca 1850, na morzu u wybrzeży Fire Island, N.Y.), amerykańska krytyczka, nauczycielka i literatka, której wysiłki na rzecz ucywilizowania gustu i wzbogacenia życia współczesnych uczyniły ją znaczącą w historii kultury amerykańskiej. Jest szczególnie pamiętana za swoją przełomową książkę Woman in the Nineteenth Century (1845), która badała miejsce kobiet w społeczeństwie.
Fuller była niezwykle wcześnie dojrzewającym dzieckiem. Pod surową opieką ojca z nawiązką zrekompensowała sobie niedostępność formalnej edukacji dla ówczesnych kobiet; ale choć zdobyła szeroką wiedzę w bardzo młodym wieku, obciążenie to trwale nadwyrężyło jej zdrowie.
Nękana problemami finansowymi po śmierci ojca w 1835 roku, uczyła w Temple School Bronsona Alcotta w Bostonie, 1836-37, i w Providence, Rhode Island, 1837-39. W 1839 r. opublikowała przekład Rozmów z Goethem Eckermanna; jej najbardziej cenionym projektem, który nigdy nie został ukończony, była biografia Johanna Wolfganga von Goethego. Fuller zawarła w tym okresie wiele ważnych przyjaźni, m.in. z Ralphem Waldo Emersonem, Elizabeth Peabody, Williamem Ellery Channingiem i Orestesem Brownsonem. Od 1840 do 1842 roku była redaktorką The Dial, czasopisma założonego przez Transcendentalistów. W Bostonie, przez pięć zim (1839-44), prowadziła zajęcia „konwersacji” dla kobiet na temat literatury, edukacji, mitologii i filozofii, w których to przedsięwzięciach była uznawana za olśniewającą przewodniczkę dyskusji. Jej wyznawanym celem było „usystematyzowanie myśli”; mówiąc ogólniej, starała się wzbogacić życie kobiet i uszlachetnić ich miejsce w społeczeństwie. Ten sam cel przyświecał jej przy pisaniu Woman in the Nineteenth Century, traktatu o feminizmie, który był zarówno żądaniem politycznej równości, jak i żarliwym błaganiem o emocjonalne, intelektualne i duchowe spełnienie kobiet. Został on opublikowany w 1845 roku przez Horace’a Greeleya, który podziwiał jej Summer on the Lakes, in 1843 (1844), przenikliwe studium życia na pograniczu w Illinois i Wisconsin.
W Woman in the Nineteenth Century, Fuller wzywa młode kobiety do poszukiwania większej niezależności od domu i rodziny oraz do uzyskania takiej niezależności poprzez edukację. Odrzuca pogląd, że kobiety powinny być zadowolone z pracy w domu, sugerując w zamian, że kobiety powinny mieć możliwość realizacji swojego osobistego potencjału poprzez wykonywanie pracy, która je pociąga: „Niech będą kapitanami morskimi, jeśli chcą”. Woman in the Nineteenth Century dalej opowiadała się za reformą prawa własności, które było niesprawiedliwe dla kobiet – pomysł kontrowersyjny i niepopularny w wielu kręgach. Skandalizowały również bezprecedensowe i szczere dyskusje na temat małżeństwa i relacji między mężczyznami a kobietami. Pierwsze wydanie książki wyprzedało się w ciągu tygodnia i wywołało gorącą debatę, zwracając uwagę narodu na kwestie praw kobiet.
W 1844 roku Fuller została krytykiem literackim w gazecie Greeley’a, New York Tribune. Zachęcała amerykańskich pisarzy i walczyła o reformy społeczne, ale największy wkład wniosła, jak sądziła, jako interpretatorka nowoczesnej literatury europejskiej.
Zanim wyruszyła do Europy w 1846 roku, niektóre z jej esejów ukazały się jako Papers on Literature and Art, co zapewniło jej serdeczne przyjęcie w kręgach angielskich i francuskich. Jako pierwsza amerykańska kobieta-korespondent zagraniczny, relacjonowała swoje podróże dla „Tribune”; „listy” te zostały później opublikowane w At Home and Abroad (1856). Osiedlając się we Włoszech w 1847 roku, została wciągnięta w sprawę włoskich rewolucjonistów, kierowanych przez Giuseppe Mazziniego, którego poznała wcześniej w Anglii. Poznała również zubożałego włoskiego szlachcica i zagorzałego republikanina, Giovanniego Angelo, Marchese Ossoli. Pobrali się potajemnie, podobno w 1849 roku. Po upadku republiki para uciekła do Rieti, a następnie do Florencji, gdzie Fuller napisała historię rewolucji. W połowie 1850 roku wraz z mężem i niemowlęciem, synem Angelo, popłynęła do Stanów Zjednoczonych. Wszyscy zginęli w katastrofie statku u wybrzeży Fire Island w Nowym Jorku, a wraz z nimi zaginęła jej rękopis historii rewolucji.