Maria Mitchell (1818 – 1889)
Maria Salmon Mitchell urodziła się w Massachusetts i była jedną z dziewięciorga rodzeństwa. Jej rodzina była kwakrami i wierzyła w edukację oraz oferowanie równości kobietom i mężczyznom. Ojciec Marii zbudował własną szkołę, do której uczęszczała Maria, a także został asystentem nauczyciela. Poza szkołą nauczył ją także posługiwać się teleskopem, a w wieku dwunastu i pół lat pomogła mu obliczyć dokładny czas zaćmienia słońca. W wieku 17 lat otworzyła własną szkołę, ale została ona zamknięta rok później, gdy podjęła pracę jako bibliotekarka w Athenuem Library w Nantucket, która oferowała jej dobrą pensję, a także czas na naukę i czytanie książek. W tym samym czasie jej ojciec został zatrudniony jako kasjer w Pacific Bank, co wiązało się z zakwaterowaniem. Na swoim dachu zbudował obserwatorium i zainstalował czterocalowy teleskop, za pomocą którego prowadził obserwacje dla amerykańskiej Straży Przybrzeżnej. Maria pomagała ojcu w tych pomiarach i właśnie podczas jednej z sesji obserwacyjnych odkryła kometę. Śledziła jej ruch w ciągu kilku dni, a jej ojciec napisał do profesora Williama Bonda z Uniwersytetu Harvarda o odkryciu córki. Bond poinformował o tym odkryciu króla Danii, który zobowiązał się do przyznania złotego medalu każdemu odkrywcy komety za pomocą teleskopu. Przed Marią jedyną kobietą, która odkryła kometę, była Caroline Herschel, a jej astronomiczna sława wzrosła dramatycznie po odkryciu „komety panny Mitchell” w 1847 r. (znanej dziś jako C/1847 T1).
Maria kontynuowała pracę bibliotekarki, a później została pierwszą profesjonalną kobietą astronomem w Stanach Zjednoczonych – Amerykańska Akademia Nauk i Sztuk Pięknych uznała ją za pierwszą kobietę-członka w 1848 r. W 1850 r. to samo uczyniło Association for the Advancement of Science, a w 1849 r. Biuro Almanachu Nautycznego USA zaproponowało jej pracę przy obliczaniu pozycji jasnej Wenus. Jej praca umożliwiła jej podróżowanie po Europie, a po powrocie została obdarowana nowym teleskopem, kupionym za pieniądze zebrane przez kobiety dla pierwszej kobiety astronoma w Stanach Zjednoczonych. Używała go do badania plam słonecznych i innych zjawisk astronomicznych, i odkryła, że plamy słoneczne są wirującymi pionowymi jamami, a nie, jak wcześniej sądzono, chmurami.
W 1865 roku została profesorem astronomii w Vassar College, pierwszą osobą (mężczyzną lub kobietą) powołaną na ten wydział. Została również mianowana dyrektorem obserwatorium Vassar College, gdzie mogła używać 12-calowego teleskopu, trzeciego co do wielkości w USA w tamtym czasie. Po pewnym czasie nauczania dowiedziała się, że pomimo swojej reputacji i doświadczenia, jej pensja była niższa niż wielu młodszych profesorów płci męskiej, więc nalegała na podwyżkę i ją otrzymała. Kontynuowała swoje badania, studiując powierzchnie Jowisza i Saturna oraz fotografując gwiazdy. W 1869 r. została pierwszą kobietą wybraną do Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego, a w 1873 r. pomogła założyć American Association for the Advancement of Women, pełniąc funkcję prezesa tego stowarzyszenia w latach 1874-1876. W 1873 roku uczestniczyła w pierwszym spotkaniu Kongresu Kobiet.
W 1888 roku przeszła na emeryturę z powodu słabego zdrowia, a po jej śmierci w 1889 roku na jej cześć nazwano Obserwatorium Marii Mitchell w jej rodzinnym mieście Nantucket. W 1902 roku założono również fundację Marii Mitchell. Została również włączona do amerykańskiego National Women’s Hall of Fame i była imienniczką statku Liberty z czasów II wojny światowej SS Maria Mitchell. Na jej cześć nazwano również księżycowy krater Mitchell.