Blog zespołu MAVEN
Tracing Mars Atmospheric Loss through Time: the Three Devils
Rob Lillis jest Associate Research Physicist w University of California Berkeley Space Sciences Laboratory, członkiem zespołu MAVEN Science i zastępcą kierownika instrumentu Solar Energetic Particle.
Dlaczego powierzchnia Marsa nie nadaje się już do zamieszkania?
Brzmi jak proste pytanie, prawda? Jednak w tych dziewięciu słowach kryje się jedno z najbardziej nurtujących pytań w naukach planetarnych. Istnieją obecnie przytłaczające dowody na to, że Mars był kiedyś miejscem, gdzie na powierzchni płynęła ciekła woda, a zatem życie, jakie znamy, mogło się tam rozwijać, przynajmniej epizodycznie. Orbitery zidentyfikowały rozgałęziające się sieci dolin, które najprawdopodobniej zostały wyrzeźbione przez wodę deszczową lub roztopową. Łaziki przejechały przez starożytne koryta strumieni i znalazły minerały, które mogły powstać tylko przez wiele lat pod wodą. Jednak taka stabilna woda powierzchniowa wymaga ciśnienia atmosferycznego znacznie wyższego niż dzisiejsze ~7 milibarów (<1% ciśnienia ziemskiego), aby zapobiec parowaniu i spowodować ocieplenie klimatu.
Gdzie podziała się ta starożytna atmosfera? Gdyby została wchłonięta z powrotem do skorupy, na powierzchni lub w jej pobliżu powinny znajdować się obfite minerały węglanowe. Jednak rozległe badania Marsa z orbity ujawniły bardzo mało węglanów, nie na tyle dużo, by można było uwzględnić cały utracony dwutlenek węgla. Jedyne inne wyjaśnienie: Atmosfera uciekła w przestrzeń kosmiczną w ciągu miliardów lat. Ale jak do tego doszło? Jakie procesy fizyczne napędzały ucieczkę? Jak zmieniały się one w czasie, gdy promieniowanie słoneczne i wiatr słoneczny uderzały w atmosferę Marsa, której brakowało ochrony w postaci globalnego pola magnetycznego? I, co najważniejsze, ile całkowitej atmosfery uciekło w historii Marsa?
Zobacz więcej wpisów na blogu ”
