Mutʿah, (arabski: „przyjemność”) w prawie islamskim, tymczasowe małżeństwo, które jest zawierane na ograniczony lub stały okres i wiąże się z wypłatą pieniędzy partnerowi płci żeńskiej. Mutʿah jest określane w Qurʾān (pismach muzułmańskich) w następujących słowach:
I wolno ci szukać żon z twoim bogactwem w ozdobnym postępowaniu, ale nie w cudzołóstwie, lecz daj im ich zapłatę za to, czym się cieszyłeś z nich, zgodnie z twoją obietnicą. (4:24)
Partnerzy, którzy angażują się w mutʿah muszą to robić w sposób wolny i muszą z góry określić wynagrodzenie i czas trwania umowy. Kobieta nie ma zatem prawa do alimentów, a oboje nie dziedziczą po sobie nawzajem, chyba że wcześniej zostało zawarte porozumienie w tej sprawie. Wszystkie dzieci ze związku mutʿah przechodzą na ojca. Przedłużenie mutʿah nie jest dozwolone, ale kohabitacja może zostać wznowiona, jeśli zostanie osiągnięte nowe porozumienie z nową rekompensatą dla kobiety. Wszystkie muzułmańskie szkoły prawne zgadzają się, że mutʿah był uznawany i praktykowany w czasach Proroka Muhammada. Większość muzułmanów sunnickich uważa jednak, że praktyka ta została uchylona przez Mahometa. W konsekwencji, przywódcy sunniccy potępili mutʿah jako zwykłą prostytucję. W przeciwieństwie do nich, Twelver Shīʿites, którzy uważają, że mutʿah została zakazana nie przez Mahometa, lecz przez drugiego kalifa Umara I, uważają mutʿah za nadal obowiązującą i bronią jej jako zabezpieczenia przed prostytucją lub licencji w okolicznościach, w których normalne małżeństwo jest niemożliwe.