Mięsień czworogłowy udowy jest tradycyjnie opisywany jako grupa mięśniowa składająca się z mięśnia prostego udowego i trzech vasti. Jednak doświadczenie kliniczne i badania próbek anatomicznych nie są zgodne z podręcznikowym opisem. Stwierdziliśmy istnienie drugiego mięśnia podobnego do tensora, znajdującego się pomiędzy vastus lateralis (VL) a vastus intermedius (VI), zwanego dalej tensorem VI (TVI). Celem tego badania było wyjaśnienie, czy ten mięsień pośredni jest odmianą VL lub VI, czy też oddzielną głową aparatu ruchu prostowników. Badaniu poddano 26 kadawerycznych kończyn dolnych. Zbadano architekturę mięśnia czworogłowego uda, zwracając szczególną uwagę na unerwienie i unaczynienie. Prześledzono wszystkie komponenty mięśnia od początku do wstawki i określono ich przynależność. We wszystkich dysekcjach stwierdzono obecność TVI. Był on zaopatrywany przez niezależne gałęzie mięśniowe i naczyniowe nerwu udowego i tętnicy udowej okalającej bocznej. Dalej dystalnie TVI łączył się z aponeuros łącząc się oddzielnie ze ścięgnem mięśnia czworogłowego i zakładając się na przyśrodkowy aspekt rzepki. Wyróżniono cztery typy morfologiczne TVI: Typ niezależny (11/26), Typ VI (6/26), Typ VL (5/26) i Typ wspólny (4/26). Badania wykazały, że mięsień czworogłowy uda różni się architektonicznie od poprzednich opisów: pomiędzy VI i VL znajduje się dodatkowy brzusiec mięśniowy, który nie może być jednoznacznie przypisany do pierwszego lub drugiego. Ekspozycja dystalna pokazuje, że ten brzusiec mięśniowy staje się własnym aponeurosis, który jest kontynuowany dystalnie jako część ścięgna mięśnia czworogłowego.