Nut (Nuit, Nwt) była personifikacją nieba i niebios. Była córką Szu i Tefnut oraz wnuczką boga stwórcy (Atum lub Ra). Jej mężem/bratem był Geb, bóg ziemi. Jednakże można również powiedzieć, że była matką Ra.
Teksty Trumienne odnoszą się do Nut jako „tej z plecionymi włosami, która urodziła bogów”. W jednym z mitów Nut rodzi boga-słońce codziennie, a on przechodzi nad jej ciałem w ciągu dnia, zanim zostanie połknięty w nocy, by odrodzić się następnego ranka. Według innego mitu Ra używał łodzi Atet (lub Matet), aby podróżować po jej ciele do południa, a następnie używał łodzi Sektet do zachodu słońca.
Nut uważano również za matkę pięciorga dzieci w ciągu pięciu dodatkowych dni egipskiego kalendarza, znanych jako „epagomenalne dni roku”. Najwyraźniej Ra zirytował się, ponieważ Geb i Nut byli zamknięci w wiecznym uścisku, więc poprosił Szu, by ich rozdzielił. Zadekretował również, że Nut nie powinna rodzić dzieci w żadnym dniu kalendarza, ale Thoth wygrał pięć „epagomenalnych” dni od księżyca i Nut urodziła pięcioro dzieci: Ozyrysa, który urodził się pierwszego dnia, Horusa Starszego – drugiego, Seta – trzeciego, Izydę – czwartego i Neftydę, która urodziła się jako ostatnia – piątego dnia. Dni te były czasem świętowania w całym Egipcie.
Była to bogini krów, która przyjęła niektóre atrybuty Hathor. Kiedy Ra zmęczył się rządzeniem, Nut wzniosła się do nieba na swoim grzbiecie w postaci krowy. Zazwyczaj jednak przybierała postać nagiej kobiety pokrytej gwiazdami, trzymającej swe ciało w łuku, zwrócone ku dołowi. Jej ręce i nogi były filarami nieba, a jej dłonie i stopy miały dotykać ziemi w czterech kardynalnych punktach na horyzoncie.
Geb jest często przedstawiany pod nią (czasami ithphally). Była po prostu przedstawiana jako kobieta nosząca jeden z hieroglifów, które złożyły się na jej imię, okrągły egipski garnek.
Ponieważ jej rola w odradzaniu się słońca, Nut stała się podobną do matki opiekunką zmarłych, która często malowana była na wewnętrznej pokrywie sarkofagu, chroniąc mumię. Jej symbol, drewniany czar „maqet” („drabina”), był umieszczany wewnątrz grobu, aby pomóc zmarłemu wspiąć się do nieba.
There were many festivals to Nut through the year, including the „Festival of Nut and Ra” and the „Feast of Nut” and she appears in numerous depictions, yet no temples or specific cult centres are linked to her.
Bibliography
- The Complete Gods and Goddesses of Ancient Egypt (2003) Richard H. Wilkinson
- Egyptian Mythology (1997) Simon Goodenough
- The Gods of the Egyptians (1904) E Wallis Budge
- The Great Goddesses of Egypt (1999) Barbara S. Lesko
- Gods of Ancient Egypt (1996) Barbara Watterson