Objawy wypalenia zawodowego

Jakie są objawy wypalenia zawodowego?

Z definicji, wypalenie zawodowe jest stanem doświadczanym przez pracowników i innych profesjonalistów, w którym pojawiają się objawy podobne do depresji, jako rezultat aspektów ich roli. Wypalenie może objawiać się jako oznaki fizycznego, psychicznego i/lub emocjonalnego wyczerpania w wyniku stresu związanego z pracą lub miejscem pracy.

Stres związany z pracą lub miejscem pracy może wpływać na życie danej osoby na wiele sposobów. Może rozwinąć się szereg możliwych objawów fizjologicznych i psychologicznych, które znacząco wpłyną na ogólną jakość życia. Powszechne objawy wypalenia zawodowego obejmują:

• Lęk
• Bóle głowy
• Brak snu
• Zmęczenie
• Coraz bardziej cyniczne spojrzenie na życie i pracę

Lekarze i nauczyciele należą do grupy pracowników, którzy najczęściej doświadczają stresu związanego z pracą, co prowadzi do zdiagnozowania wypalenia zawodowego. Jednakże, doświadczanie stresu związanego z pracą, wypalenie zawodowe i poczucie przytłoczenia aż do utraty zdrowia z powodu wymagań pracy lub środowiska pracy może przytrafić się każdemu pracownikowi, w każdej pracy i na każdym etapie życia zawodowego.

Rozpoznawanie oznak wypalenia

Wyczuwanie wczesnych sygnałów ostrzegawczych wypalenia u współpracownika, pracownika, szefa, kogoś z kim jest się w związku, członka rodziny lub przyjaciela może być trudne, ponieważ stan ten może rozwijać się przez tygodnie lub miesiące, w miarę jak ewoluuje reakcja na stres związany z pracą.

Objawy, na które należy zwrócić uwagę mogą być inne dla każdej osoby. Na przykład, dwóch współpracowników na tym samym stanowisku może reagować na ten sam stres w różny sposób; jeden może się wypalić, a drugi nie. Alternatywnie, obaj mogą ulec wypaleniu, wykazując różne oznaki i objawy z szerokiej gamy możliwych symptomów, które mogą charakteryzować wypalenie psychiczne i/lub fizyczne.

People affected by burnout from work-related stress may experience mental burnout, and present with some or all of the following psychological symptoms:

• Reduced performance and productivity
• Anxiety
• Detachment
• Feeling listless
• Low mood
• Difficulty concentrating
• Lack of creativity
• Fatigue
• Negative attitudes towards one’s coworkers or job
• Low commitment to the role
• Loss of purpose
• Absenteeism
• Quickness to anger
• Job turnover
• Cynicism
• Emotional numbness
• Frustration

Physical symptoms of burnout may include:

• Exhaustion
• Generalised aches
• Headaches
• Gastrointestinal disorders
• Hypertension
• Difficulty sleeping and/or a disrupted sleep cycle
• Increased susceptibility to colds and flu
• Muscle tension

Unsure if you, lub ktoś z bliskich może doświadczać oznak wypalenia zawodowego? Pobierz aplikację Ada, Twój osobisty przewodnik po zdrowiu, aby dokonać bezpłatnej oceny objawów.

Objawy wypalenia czy stresu?

Pomimo, że wypalenie jest spowodowane stresem związanym z pracą, objawy, które pracownik wykazuje, gdy jest wypalony, oraz oznaki, że może być wypalony, różnią się od oznak i objawów pracownika doświadczającego stresu. Istnieją pewne kluczowe różnice pomiędzy oznakami i objawami stresu i wypalenia zawodowego, jak opisano w Harvard’s Helpguide:

Stres powoduje, że pracownik nadmiernie angażuje się w środowisko pracy. Odczuwając niepokój, że jego poziom produktywności nie jest wystarczająco wysoki, będzie on wykazywał takie objawy jak nadpobudliwość, pilne zachowanie, być może wyróżniając się na tle współpracowników.

W przeciwieństwie do tego, pracownik, który doświadczył stresu związanego z pracą do tego stopnia, że się wypalił, będzie wykazywał takie objawy jak brak zaangażowania i produktywności, ze względu na poczucie oderwania od środowiska pracy.

Szkoda dla zdrowia pracownika, wynikająca ze stresu, jest przede wszystkim fizyczna; pracownik, który stale doświadcza stresu, jest w grupie podwyższonego ryzyka zmian neurologicznych i fizycznych, z powodu podwyższonego poziomu hormonów stresu, takich jak kortyzol i adrenalina. Objawy stresu, które pracownik może przejawiać i doświadczać to zmniejszony popęd płciowy, bezsenność i napięcie mięśniowe.

Pracownik, który się wypalił, był już dotknięty tymi poziomami stresu przez tygodnie lub miesiące, podczas których coraz bardziej tracił energię. Jest mało prawdopodobne, że doświadczy nowych objawów fizycznych związanych z ciągłym stresem związanym z pracą, który spowodował wypalenie, ponieważ fizyczne objawy wypalenia są związane z ciągłym stresem. Zamiast tego, osoba wypalona doświadcza przede wszystkim objawów psychologicznych, związanych z poczuciem braku motywacji i osłabienia w miejscu pracy.

Ogólnie rzecz biorąc, wypalenie zawodowe jest następstwem długotrwałego stresu związanego z pracą. Oznacza to, że zarówno fizyczne objawy wypalenia, takie jak zaburzenia żołądkowo-jelitowe, jak i objawy psychologiczne, takie jak cynizm, mogą narastać stopniowo w czasie, zanim dana osoba, jej współpracownicy, rodzina i przyjaciele zaczną zdawać sobie sprawę, że się wypalili.

Podtypy wypalenia

Każda osoba doświadcza wypalenia zawodowego w sposób unikalny, a leczenie może wymagać specjalnie dostosowanego podejścia, biorąc pod uwagę okoliczności życiowe danej osoby oraz historię medyczną i zawodową. Naukowcy podzielili jednak sposób, w jaki ludzie reagują na przewlekły stres związany z pracą na trzy główne typy: frenetyczne, niedostatecznie ambitne i zużyte.

Frenetyczne wypalenie pojawia się, gdy ludzie wkładają w swoją pracę tak wiele energii, często w wyniku niepokoju, że korzyści płynące z roli muszą w końcu zacząć wydawać się negatywnie nieproporcjonalne do włożonego wysiłku. Lekceważenie koncepcji równowagi między pracą a życiem prywatnym w celu skierowania maksymalnej energii do pracy jest powszechne. Wypalenie pojawia się, gdy osoba pracuje z intensywnością do punktu wyczerpania.

Wypalenie spowodowane brakiem wyzwań pojawia się, gdy osoba czuje się uwięziona w monotonnym i niestymulującym środowisku pracy, wykonując rolę, która nie zapewnia satysfakcji z pracy. Przyczynia się to do ogólnego obniżenia nastroju.

Worn-out burnout występuje wtedy, gdy ludzie poddają się po doświadczeniu okresu, w którym ich środowisko pracy jest stale źródłem silnego stresu lub przynosi znikome korzyści.

Te odrębne typy wypalenia zawodowego zostały ustanowione jako wstęp do rozwoju specyficznych strategii interwencyjnych, które mogą być zastosowane w leczeniu każdego rodzaju wypalenia.

Lekarze, terapeuci, nauczyciele: oznaki wypalenia w konkretnych zawodach

Pracownicy mogą zacząć wykazywać oznaki wypalenia w nieco inny sposób, w zależności od wymagań ich pracy i kontekstu, w którym się wypalają lub zaczynają się wypalać. W tym rozdziale znajdziesz wskazówki dotyczące tego, jak i dlaczego dochodzi do wypalenia zawodowego oraz jakie są jego symptomy w najczęściej spotykanych zawodach.

Personel szpitalny, w tym pielęgniarki i lekarze: oznaki wypalenia

Personel szpitalny najbardziej narażony na wypalenie zawodowe to:

PielęgniarkiAsystenci lekarzyLekarze i chirurdzyPersonel administracyjnyTechnicy medyczni

Nie jest zaskoczeniem, że praca w szpitalu lub klinice jest silnie związana z wypaleniem zawodowym, biorąc pod uwagę, że definicja tego słowa została stworzona przez pracownika szpitala. W 1974 roku psycholog Herbert Freudenberger po raz pierwszy użył go do opisania własnych doświadczeń w pracy, kiedy był nieodpłatnym wolontariuszem w bezpłatnej klinice zajmującej się osobami doświadczającymi problemów z uzależnieniem.

Ciągły stres związany z kliniką spowodował, że Freudenberger i jego współpracownicy uznali, że doświadczenie pracy w tej placówce jest emocjonalnie i fizycznie męczące, a także niewdzięczne. Według jego słów, wypalili się.

Objawy, które ci lekarze wykazali jako negatywnie wpływające na nich w dłuższej perspektywie czasowej przez stres związany z pracą są podobne do objawów ostrzegawczych wypalenia opisywanych zazwyczaj przez lekarzy i lekarzy doświadczających wypalenia w dzisiejszych czasach. Obejmują one:

• Zmęczenie i/lub brak snu, które mogą być spowodowane niepokojem, długimi i często nieregularnymi godzinami pracy, niezdolnością do zrelaksowania się i odprężenia po pracy lub kombinacją tych czynników.
• Depersonalizacja; zazwyczaj wiąże się to z traktowaniem wszystkich pacjentów i sytuacji w ten sam sposób, a nie jako jednostki i niezdolnością do podejścia do każdej osoby lub zadania ze świeżym spojrzeniem.
• Niskie morale; pracownicy medyczni dotknięci wypaleniem zawodowym mogą wykazywać objawy emocjonalne, takie jak wycofanie lub brak zadowolenia z pracy, utrata wiary w swoje umiejętności, zdolności i możliwości podejmowania decyzji. Może im brakować poczucia spełnienia i mieć poczucie, że ich sukcesy zawodowe są nieistotne lub niewystarczające, nawet jeśli w rzeczywistości osiągają dobre wyniki.Absencja; wielokrotne zwolnienia lekarskie, długie przerwy w pracy, brak zaangażowania w komunikację zawodową.
• Zwiększona skłonność do popełniania błędów, takich jak błędy w przepisywaniu leków lub słaba punktualność, co może wzmacniać poczucie wypalenia emocjonalnego i niskiego morale.
• Negatywna perspektywa; może objawiać się cynizmem, brakiem zaufania do instytucji medycznej lub systemu opieki zdrowotnej jako całości, irytacją z powodu wymagań pacjentów lub współpracowników, koncentrowaniem się na negatywnych aspektach, tj.np. na utraconych, a nie uratowanych życiach, drażliwość i agresja.

Terapeuci i doradcy: oznaki wypalenia

Głównym znakiem, że terapeuta, doradca lub pracownik socjalny może doświadczać emocjonalnego wyczerpania lub wypalenia może być brak zainteresowania klientami i ich problemami, znany również jako zmęczenie współczuciem. W zawodach, które wymagają ciągłego podchodzenia do swojej pracy z empatią, zmęczenie współczuciem może być kluczową oznaką wypalenia zawodowego.

Zmęczenie współczuciem może występować samo w sobie, ale może też być wynikiem wtórnego stresu traumatycznego (STS). STS występuje wtedy, gdy poczucie bycia stale prezentowanym z wrażliwym lub wyzwalającym materiałem prowadzi do tego, że osoby pełniące te role doświadczają spadku współczucia, z jakim reagują na wrażliwy materiał. Może to objawiać się zmniejszonym zainteresowaniem lub niechęcią do angażowania się w sprawy klientów i/lub ich problemów.

Terapeuci i doradcy bez skutecznej rutyny w zakresie samoopieki, która pomogłaby im przetworzyć wrażliwy materiał, z którym stykają się w miejscu pracy, są bardziej niż inni narażeni na zmęczenie współczuciem, wtórny stres traumatyczny i wypalenie zawodowe.

Oprócz zmęczenia współczuciem, oznaki wypalenia zawodowego u terapeutów i doradców mogą obejmować:

• Pesymizm co do swojej pracy z klientami i jej wyników
• Cynizm co do zdolności klientów do przezwyciężania problemów
• Rozwijanie nietolerancyjnych postaw wobec klientów i współpracowników
• Uczucie rosnącej samokrytyki wobec własnych umiejętności doradczych lub terapeutycznych

Nauczyciele: oznaki wypalenia zawodowego

Nauczyciele doświadczają wysokiego poziomu wypalenia zawodowego, ponieważ nauczanie to praca składająca się z wielu elementów, z których każdy stanowi własne emocjonalne i intelektualne wyzwanie.

Do czynników, które według powszechnej opinii przyczyniają się do wypalenia zawodowego nauczycieli, należą długie godziny pracy i presja, jakiej doświadczają w związku z regularnym poddawaniem się ocenie. Sukces zawodowy nauczyciela zależy nie tylko od jego własnych osiągnięć, ale także od wyników w nauce jego uczniów. Dodatkowym czynnikiem stresogennym jest konieczność zapewnienia wsparcia uczniom z różnych środowisk i o różnych potrzebach emocjonalnych i edukacyjnych, a także często brak oficjalnego systemu wsparcia dla pracowników szkoły lub uczelni.

Objawy wypalenia zawodowego nauczycieli mogą obejmować:

• Wyczerpanie emocjonalne: Może objawiać się poszukiwaniem lub potrzebą spędzania większej ilości czasu w samotności niż wcześniej, coraz mniejszą cierpliwością do uczniów i/lub poczuciem przytłoczenia ich edukacyjnymi lub osobistymi potrzebami, mniejszym uśmiechem i śmiechem, interpretowaniem niesfornego zachowania uczniów jako osobistego ataku, poczuciem beznadziejności w związku z nadchodzącymi projektami i ich wynikami, frustracją w stosunku do instytucji edukacyjnej lub zazdrością o wyniki innych pracowników.
• Wyczerpanie fizyczne: Uczucie zmęczenia w trakcie lub w ciągu dnia szkolnego, częstsze zwolnienia lekarskie, bezsenność i/lub bóle głowy spowodowane niepokojem/depresją związaną z perspektywą przebywania w środowisku szkolnym.
• Wyczerpanie psychiczne: Poczucie, że nie jest się w stanie osiągnąć tyle, ile by się chciało każdego dnia, poczucie utraty kreatywności i wyobraźni zarówno w rozwiązywaniu problemów, jak i w nauczaniu programu nauczania, niechęć do podejmowania się nowych zadań i/lub zbytnie zmęczenie, aby planować życie towarzyskie w czasie pracy.

Nauczyciele są bardziej narażeni na wypalenie zawodowe w szkołach, w których brakuje odpowiedniego systemu wsparcia w zakresie ich osobistych potrzeb i problemów, jakie mogą napotkać w swojej pracy.

Przyczyny wypalenia

Według lekarzy, którzy klasyfikują wypalenie jako samodzielne schorzenie, kluczowym kryterium diagnozy jest to, że codzienne zajęcie pracownika – niezależnie od wykonywanej pracy – musi być bezpośrednio związane z pogorszeniem się jego zdrowia psychicznego i/lub fizycznego. Może to obejmować rzeczywistą lub postrzeganą niezdolność do radzenia sobie z wymaganiami roli, problematyczną reakcję na stresory związane ze środowiskiem pracy lub kombinację tych dwóch czynników.

Możliwe jest również, aby wypalenie zawodowe dotknęło osoby, które doświadczają stresorów w życiu osobistym, które wpływają na ich zdolność do wykonywania pracy, takich jak rozstanie, opieka nad chorym członkiem rodziny lub radzenie sobie z utratą bliskiej osoby.

Częste możliwe przyczyny wypalenia zawodowego obejmują jeden lub więcej z poniższych czynników:

Przeciążenie pracą

Szczególnie w zawodach, w których wysoka jakość pracy jest stale wymagana, takich jak prawnik, lekarz, terapeuta, pielęgniarka lub nauczyciel.

Zachwianie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym

Utrzymanie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym jest kluczowe dla dobrej jakości życia. Niektóre zawody, takie jak lekarz lub opiekun, zazwyczaj wymagają długich godzin pracy, co może utrudnić planowanie planów towarzyskich lub znalezienie czasu na zajęcia rekreacyjne i dbanie o siebie. Jest to jeden z powodów, dla których takie role wiążą się z wysokim poziomem wypalenia zawodowego.

Gdy osoba staje się wypalona, często odczuwa zmęczenie i nie jest w stanie wygospodarować czasu na psychiczne i emocjonalne oderwanie się od pracy, co może wzmocnić objawy wypalenia.

Radzenie sobie z niepokojącymi materiałami lub sytuacjami

Pracownicy socjalni, terapeuci i inne osoby pracujące w bliskim kontakcie z osobami doświadczającymi stresu o charakterze drażliwym lub wyzwalającym są narażeni na wypalenie zawodowe. Dzieje się tak najczęściej z powodu emocjonalnego wpływu elementów sytuacji i/lub związanych z nimi materiałów, takich jak wywiady zawierające denerwujące treści, z którymi stykają się w pracy.

Możliwe jest rozwinięcie się wtórnego stresu traumatycznego (secondary traumatic stress – STS) w wyniku jednorazowego zetknięcia się z wywołującym go materiałem, czego może doświadczyć analityk sądowy podczas badania konkretnego miejsca zbrodni, lub w wyniku bardziej długotrwałego narażenia na wywołujące go treści, na przykład podczas doradzania ofierze traumy. Długotrwała ekspozycja na wyzwalające treści może również spowodować u praktyka traumę zastępczą i/lub zmęczenie współczuciem, inne możliwe przyczyny wypalenia zawodowego.

Brak autonomii

Prace administracyjne i usługowe wiążą się z długimi godzinami i ciężką pracą, ale w większości przypadków wymagają podążania za ustalonymi procesami, bez możliwości innowacji ze strony osoby pełniącej daną rolę. Środowiska, w których tak jest w przypadku większości pracowników, zazwyczaj mają niskie ogólne morale. Dzieje się tak dlatego, że praca w ramach zorganizowanego systemu, nad którym nie ma się kontroli, w celu wykonywania obowiązków, które nie zmieniają się z dnia na dzień, może stać się monotonna. Praca tego typu często wiąże się z brakiem motywacji i poczuciem nudy i/lub frustracji.

Uważanie swojej pracy lub branży za daremną

Uczucie, że obowiązki wykonywane w pracy nie przynoszą pożądanego efektu, może spowodować wypalenie zawodowe, szczególnie jeśli występuje przez dłuższy okres czasu. Nie otrzymywanie uznania za swoje osiągnięcia, ignorowanie sugestii, doświadczanie ciągłych przerw w ciągu dnia pracy lub odrzucanie swojej pracy zamiast włączania jej do projektów może być czynnikami, które wywołują poczucie bezsensu, ostatecznie powodując wypalenie.

Niesatysfakcjonujące wynagrodzenie

Powszechnie przyjmuje się, że praca będzie bardziej satysfakcjonująca w niektórych aspektach niż w innych. Na przykład:

• Księgowy może nie znaleźć swojej roli emocjonalnie satysfakcjonującej, ale oczekiwałby, że otrzyma dobrą rekompensatę finansową za swoje wysiłki.
• Nauczyciel, badacz lub student podyplomowy często akceptuje, że nie uzyska znaczącego zysku finansowego, ale jako kompromis, oczekują, że ich praca będzie intelektualnie stymulująca i emocjonalnie satysfakcjonująca.

Uczucie, że praca jest niewystarczająco satysfakcjonująca w jakimkolwiek aspekcie, może być istotnym czynnikiem powodującym wypalenie zawodowe.

Praca w niewspierającym środowisku

To każdy rodzaj środowiska zawodowego, w którym człowiek czuje się albo osobiście nieszczęśliwy, albo nie jest w stanie pracować efektywnie, albo jedno i drugie. Może to obejmować:

• Utrzymywanie nieproduktywnej lub negatywnej dynamiki interpersonalnej ze swoimi współpracownikami
• Odczuwanie napięcia związanego z pracą w środowisku o szybkim tempie, bez kultury dbania o siebie nawzajem, np. na parkiecie finansowym
• Próbując wykonywać swoją rolę w nieodpowiednim lub nieustrukturyzowanym otoczeniu, gdzie nie ma protokołów, których można by przestrzegać, gdy napotyka się problemy i/lub potrzebuje wskazówek

Doświadczanie niesprawiedliwości lub dyskryminacji

Negatywne emocje i zwiększony stres związany z niesprawiedliwym traktowaniem przez współpracowników i/lub doświadczaniem dyskryminacji są w wielu badaniach bezpośrednio powiązane z wypaleniem zawodowym.

Nie podzielanie wartości swojego miejsca pracy lub kolegów

Większość ludzi spędza większość swojego czasu w pracy. Kiedy osoba ma inne wartości niż współpracownicy, z którymi przebywa w ciągu dnia pracy, nawet jeśli nie doświadcza jawnej dyskryminacji, może to prowadzić do poczucia wyobcowania, co może powodować stres i wypalenie zawodowe.

Diagnoza

Istnieje wiele różnych testów dostępnych dla lekarzy, którzy chcą ustalić, czy dana osoba cierpi na wypalenie zawodowe. Ciągle opracowywane są systemy punktacji specyficzne dla danego zawodu, na przykład niedawno wypróbowano kwestionariusz diagnostyczny oparty na kłopotach, który został zaprojektowany specjalnie do wykrywania wypalenia wynikającego ze stresu związanego z pracą, jakiego doświadczają pracownicy centrów telefonicznych.

Testy najczęściej używane do diagnozowania wypalenia zawodowego i wykrywania objawów niezadowolenia z pracy to Inwentarz Wypalenia Zawodowego Maslacha (MBI), Skala Diagnostyczna Pracy (JDS) i Skala Zaangażowania w Pracę Utrecht (UWES).

Inwentarz Wypalenia Maslacha (MBI)

Jednym z najczęściej używanych i dobrze ugruntowanych testów służących do definiowania wypalenia zawodowego u jednostki jest system punktowy Inwentarza Wypalenia Maslacha (MBI).

Kwestionariusze MBI składają się z trzech ogólnych skal punktowych:

• Wyczerpanie emocjonalne: Mierzy poczucie silnego wpływu emocjonalnego i wyczerpania energetycznego przez stres związany z pracą i/lub środowiskiem pracy.
• Depersonalizacja: Mierzy stopień, w jakim człowiek przestał wczuwać się w swoich klientów, klientów lub ludzi, którymi się opiekuje.
• Osobiste osiągnięcia: Mierzy stopień, w jakim dana osoba czuje się pewnie wykonując swoją rolę, postrzeganą produktywność i poziom satysfakcji z pracy.

Kwestionariusz MBI został zaadaptowany w celu oceny wypalenia zawodowego w różnych branżach.

Dostępne wersje kwestionariusza MBI obejmują:

• Kwestionariusz MBI-Human Services Survey (MBI-HSS): Kwestionariusz ten jest przeznaczony do identyfikacji wypalenia zawodowego u osób pracujących w zawodach, które wiążą się z zapewnianiem opieki, pomocy lub doradztwa innym, takich jak lekarze, pielęgniarki, pracownicy socjalni, terapeuci, doradcy, policjanci, duchowni i pracownicy zewnętrzni. Specjalna wersja MBI-HSS została zaadaptowana dla personelu medycznego (MBI-HSS MP).
• MBI-Educators Survey (MBI-ES): Ta wersja MBI jest odpowiednia dla wszystkich osób pracujących w placówkach edukacyjnych, w tym administratorów, dyrektorów szkół, nauczycieli i wolontariuszy.
• MBI-General Survey (MBI-GS): Jeśli ktoś pracuje w zawodzie, który nie jest związany z usługami humanitarnymi ani edukacją, MBI-GS jest najbardziej odpowiednią wersją MBI do określenia wypalenia zawodowego. MBI-GS będzie oferowany osobom pracującym w takich zawodach, jak produkcja, zarządzanie, obsługa klienta czy budownictwo. Specjalna wersja MBI-GS została przystosowana dla dorosłych studentów college’u i uniwersytetu (MBI-GS-S).

MBI-GS mierzy różne kryteria wypalenia zawodowego w specjalistycznych ankietach, oceniając wyczerpanie danej osoby, cynizm (obojętność lub frustrację wobec własnej pracy) oraz skuteczność zawodową (oszacowanie prawdopodobieństwa, że dana osoba nadal będzie w stanie wykonywać swoją rolę).

Skala Diagnostyczna Pracy (JDS)

Skala Diagnostyczna Pracy (JDS), zamiast oceniać doświadczenia danej osoby związane z jej pracą, służy do badania samej roli, określając prawdopodobieństwo, że dana praca spowoduje u jej pracowników wypalenie zawodowe. JDS analizuje zarówno zadania związane z daną rolą, jak i ogólne środowisko pracy, aby określić potencjał motywacyjny danej roli. Role o niskim potencjale motywacyjnym są bardziej narażone na wypalenie zawodowe.

Skala Zaangażowania w Pracę Utrechta (UWES)

Zaangażowanie w pracę – identyfikacja i poczucie, że jest się w stanie wnieść wysoki poziom energii do swojej pracy – jest postrzegane jako przeciwieństwo wypalenia zawodowego. Dlatego osoba z niskim wynikiem w Utrechckiej Skali Zaangażowania w Pracę (UWES) może być uważana za osobę o wysokim ryzyku wypalenia zawodowego.

System punktacji ocenia zarówno zasoby osobiste danej osoby, takie jak poczucie własnej wartości, wiara w możliwość osiągnięcia sukcesu i zdolność do optymizmu, jak i aspekty środowiska pracy (takie jak przekazywanie informacji zwrotnych o wynikach pracy i coaching nadzorczy oraz stopień, w jakim organizacja sprawia, że pracownicy czują się doceniani i mogą pracować niezależnie).

Leczenie

Nie ma ustalonego sposobu leczenia wypalenia zawodowego. Wielu osobom pomaga tymczasowe lub stałe opuszczenie miejsca pracy. Jednak inni uważają za możliwe – poprzez proaktywne podejmowanie decyzji i/lub wsparcie terapeutyczne – zmienić swoje środowisko pracy i nastawienie do niego w taki sposób, aby usunąć lub zredukować czynniki odpowiedzialne za wypalenie.

Objawy wypalenia zawodowego FAQs

Q: Jakie są oznaki powrotu do zdrowia po wypaleniu zawodowym?
A: Kiedy osoba rozwinie nowe strategie radzenia sobie, aby zapewnić, że jej praca nie wpływa na jakość jej życia, będzie w stanie podchodzić do swojej pracy z mniejszą niechęcią lub niepokojem. Może zacząć zachowywać się w miejscu pracy w sposób bardziej radosny i zrelaksowany i/lub być bardziej otwarta na pomysły lub bardziej chętna do podejmowania nowych projektów. Opracowując plan powrotu do zdrowia z wypalenia zawodowego z terapeutą lub lekarzem, osoba będzie w stanie przezwyciężyć objawy fizycznego, psychicznego i emocjonalnego wyczerpania i rozwinąć bardziej pozytywne nastawienie do swojej pracy, miejsca pracy i/lub branży.

Q: Jakie są oznaki wypalenia zawodowego u opiekuna?
A: Mimo, że bycie opiekunem może być niepłatną, dobrowolną pozycją, nadal może wywoływać uczucie wypalenia, ze względu na emocjonalnie i fizycznie wyczerpującą naturę. W małżeństwie lub w przypadku opieki nad rodzicem lub dzieckiem, niemożliwe jest oddzielenie wymagań związanych z opieką od uczuć miłości do tych, którymi się opiekujemy. Może to prowadzić do poczucia winy, jeśli stan osoby lub osób znajdujących się pod opieką nie poprawia się zgodnie z oczekiwaniami i/lub niechęci do wzięcia czasu wolnego od opieki na zajęcia rekreacyjne lub dbanie o siebie.

Wypalenie zawodowe, które rozwija się jako rezultat, może objawiać się poczuciem beznadziejności, depresją, drażliwością, na przykład nadmiernym reagowaniem na drobne problemy, niskim nastrojem, utratą zainteresowania zajęciami, które wcześniej sprawiały opiekunowi przyjemność, a w niektórych przypadkach zmęczeniem współczuciem.

Jeśli jesteś opiekunem i uważasz, że możesz doświadczać wypalenia zawodowego, pobierz aplikację (Ada app)(https://app.adjust.com/e8ex7r4?redirect_macos=https%3A%2F%2Fapps.apple.com%2Fapp%2Fid1099986434%3Fl%3Den), aby rozpocząć ocenę stanu zdrowia.

Q: Czy wszyscy lekarze uznają wypalenie zawodowe za chorobę psychiczną?
A: Wypalenie zawodowe zostało uznane przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za możliwe zagrożenie psychospołeczne związane z pracą, zwłaszcza pracą w środowiskach o wysokim poziomie stresu. Jednak niektórzy lekarze i badacze kwestionują pogląd, że objawy wypalenia zawodowego są na tyle wyjątkowe, że można je uznać za pełnoprawne schorzenie, twierdząc, że jest to jedynie podtyp depresji. Więcej informacji na temat objawów depresji można znaleźć w tym źródle.

1. „Staff Burn-Out.” Journal of Social Issues. January 1974. Dostęp: 10 października 2017.

2. „Health Impact of The Psychosocial Hazards of Work: An Overview.” Światowa Organizacja Zdrowia. 2010. Dostęp: 10 października 2017.

3. „SGEM#178: Mindfulness – Nie lepiej się wypalić niż zardzewieć.” The Skeptics’ Guide to EM. 12 maja 2017. Dostęp: 10 października 2017.

4. „Psychological stress and burnout in medical students: a five-year prospective longitudinal study.” Journal of the Royal Society of Medicine. May 1998. Dostęp: 10 października 2017.

5. „Korelacja między miejscem pracy a zespołem wypalenia zawodowego u pielęgniarek.” Advanced Biomedical Research. 24 stycznia 2014. Dostęp: 10 października 2017.

6. „Symptomy wypalenia zawodowego: A review of the empirical evidence.”. APA PsycNET. American Psychological Association. 1998. Dostęp: 10 października 2017.

7. „Przewlekłe wypalenie zawodowe a codzienne funkcjonowanie: A theoretical analysis.” Burnout Research. Grudzień 2014. Dostęp: 10 października 2017.

8. „Battling the Physical Symptoms of Stress.” Harvard Business Review. 23 czerwca 2016. Dostęp: 10 października 2017.

9. „Burnout prevention and treatment.” Helpguide. Luty 2018. Dostęp: 02 maja 2018.

10. „Stres w miejscu pracy.” Helpguide. Luty 2018. Dostęp: 02 maja 2018.

11. „Nowa definicja zespołu wypalenia zawodowego na podstawie propozycji Farbera.” Journal of Occupational Medicine and Toxicology. 30 listopada 2009. Dostęp: 10 października 2017.

12. „Stress and Burnout Among Surgeons: Understanding and Managing the Syndrome and Avoiding the Adverse Consequences.” Archives of Surgery. 2009. Dostęp: 31 July 2018.

13. „Job stress and burnout in hospital employees: comparisons of different medical professions in a regional hospital in Taiwan.” BMJ Open. 2014. Dostęp: 31 July 2018.

14. „Recognising the key signs of GP stress and burnout.” Pulse. 13 May 2013. Dostęp: 31 July 2014.

15. „Occupational burnout.” Patient. 20 January 2015. Dostęp: 31 July 2018.

16. „Compassion Fatigue (CF) Secondary Traumatic Stress (STS) Concerning High Risk/High Need Participants.” NADCP Conference. 2017. Dostęp: 31 July 2018.

17. „Mindfulness practices affect teacher wellbeing.” Wellness Works for Educators. Dostęp: 31 July 2018.

18. https://www.britishcouncil.org/voices-magazine/how-can-teachers-avoid-burnout

19. „Vicarious traumatization: A framework for understanding the psychological effects of working with victims.” The Journal of Traumatic Stress. January 1990. Accessed: 10 października 2017.

20. „The Prevalence of Job Stress and its Relationship with Burnout Syndrome among the Academic Members of Lorestan University of Medical Sciences.” 5 marca 2015. Accessed: 10 października 2017.

21. „A Resource Pathway to Action Against Discrimination: How Burnout and Work-Family Balance Form Obstacles to Action.” Journal of Community and Applied Social Psychology. 11 March 2015. Accessed: 10 października 2017.

22. „Dyskryminacja rasowa, etniczność i stres w pracy.” 1 stycznia 2007. Accessed: 10 października 2017.

23. „The development of a hassle-based diagnostic scale for predicting burnout in call centers : original research.” SA Journal of Human Resource Management. January 2009. Accessed: 10 października 2017.

24. „Maslach Burnout Inventory (MBI).” StatisticsSolutions: Advancement Through Clarity. 2017. Accessed: 10 października 2017.

25. „Maslach Burnout Inventory.” Mind Garden. Accessed: 10 October 2017.

26. „Development of the Diagnostic Job Survey.” Journal of Applied Psychology. 1975. Accessed: 10 October 2017.

27. „UWES: Utrecht Work Engagement Scale: A Preliminary Manual.” Wilmar Schaufeli. December 2004. Accessed: 10 October 2017.

28. „Work engagement: An emerging concept in occupational health psychology.” Journal of Work and Stress. 17 September 2008. Accessed: 10 October 2017.

29. „Caregiver stress and burnout.” Helpguide. July 2018. Accessed: 31 July 2018.