Uzasadnienie i cele: Ocena atenuacji, wielkości i objętości zatok i wnęk osierdzia za pomocą wyzwalanej elektrokardiograficznie, niewzmocnionej kontrastowo tomografii wiązki elektronów (EBT) oraz rozważenie jej związku z płcią, wiekiem i objętością serca.
Metody: Badano wyniki u 213 kolejnych pacjentów bez znanej choroby osierdzia. Pacjentów poddano skanowaniu EBT serca w celu oceny zwapnień w tętnicach wieńcowych. Przyrostowe obrazy niekontrastowe, wyzwalane elektrokardiograficznie, uzyskiwano przy czasie ekspozycji 100 ms i grubości warstwy 3 mm. Obliczano wygląd, gęstość i objętość zatok i zagłębień osierdzia.
Wyniki: Wśród 213 pacjentów 97,2% miało przynajmniej jedną z zatok lub zagłębień widocznych w EBT. Zatoki i wnęki były widoczne z następującą częstością: zatoka poprzeczna (93,9%), zatoka skośna (71,8%) i wnęka aortalna górna (51,2%). Średnie tłumienie i objętość wynosiły odpowiednio 9,9 +/- 7,3 jednostek Hounsfielda (HU), 12,6 +/- 8,1 HU i 12,6 +/- 8,7 HU oraz 1,9 +/- 1,3 mL, 1,3 +/- 1,0 mL i 0,8 +/- 0,8 mL. Całkowita objętość zatok osierdziowych (3,3 +/- 2,2 mL) nie miała istotnego związku z całkowitą objętością serca.
Wnioski: Zatoki i wnęki osierdzia były często i dobrze uwidocznione na niekontrastowych obrazach EBT. U chorych bez ewidentnego wysięku w osierdziu obserwowano fizjologiczne zbiorniki płynu w zatokach poprzecznych i skośnych lub innych zagłębieniach. Lokalizacja, atenuacja i objętość były pomocne w różnicowaniu prawidłowych zatok osierdziowych od wysięków osierdziowych i węzłów chłonnych śródpiersia.