Wszyscy zgadzają się, że wspólna uwaga jest kluczową cechą ludzkiego poznania społecznego. Jednak pomimo ponad 40 lat pracy i setek publikacji na ten temat, nadal istnieje zaskakująco mało zgodności co do tego, czym dokładnie jest wspólna uwaga i jak osiąga się w niej wspólność. Część problemu polega na tym, że wspólna uwaga nie jest pojedynczym procesem, ale raczej obejmuje zbiór różnych umiejętności i procesów poznawczych, a różni badacze koncentrują się na różnych jej aspektach. Podobny problem dotyczy wiedzy potocznej. Tutaj prezentujemy nowe podejście: Nakreślamy typologię poziomów uwagi społecznej, które obecnie wszystkie określane są w literaturze jako uwaga wspólna (od monitorowania do uwagi wspólnej, wzajemnej i współdzielonej), wraz z odpowiadającymi im poziomami wiedzy wspólnej. Rozważamy kognitywne, behawioralne i fenomenologiczne aspekty różnych poziomów, jak również ich różne funkcje, a kluczowym rozróżnieniem, jakie w tym wszystkim wprowadzamy, są relacje drugo- i trzecioosobowe. Skupiamy się głównie na wspólnej uwadze i wspólnej wiedzy, ale krótko omawiamy też, jak te poziomy mogą odnosić się do innych „wspólnych” stanów mentalnych, takich jak wspólne cele.