Panosteitis i osteodystrofia przerostowa (HOD) są chorobami metabolicznymi kości występującymi u młodych, najczęściej szybko rosnących psów większych ras. Zapalenie panostezy dotyka nasady kości długich u nieco starszych szczeniąt (w wieku ok. 5-18 miesięcy), natomiast HOD dotyka metafizyki (spłaszczone obszary kości długich) u młodszych szczeniąt (w wieku ok. 2-8 miesięcy). Kości długie to m.in. kość ramienna, promieniowa, łokciowa, udowa i piszczelowa; dlatego też choroba może dotyczyć każdej/ wszystkich kończyn jednocześnie lub z przerwami. Etiologia/przyczyna tych schorzeń jest nieznana, ale oba mają charakter samoograniczający się. Mężczyźni wydają się być częściej dotknięci HOD. Nie odnotowano predyspozycji płciowych w przypadku panosteitis. Główną skargą i objawem klinicznym zapalenia panosteitis jest kulawizna (często kulawizna „przesuwająca nogę”) bez wywiadu dotyczącego urazu i ból przy głębokim palpacji dotkniętych trzonów kości długich. Szczenięta te zazwyczaj nadal jedzą/piją, są stosunkowo aktywne i pod innymi względami zdrowe. Z drugiej strony, szczenięta z HOD zwykle wykazują niechęć do poruszania się, zmniejszony/brakujący apetyt i gorączkę. W badaniu fizykalnym stwierdza się zazwyczaj bolesne obrzęki wokół śródkostnych powierzchni. Temperatura ciała może być bardzo wysoka, nawet do 106 stopni F.
Diagnoza każdej z tych chorób jest w dużej mierze oparta na wieku, rasie i wynikach badania fizykalnego. Mogą być obecne niespecyficzne zmiany w badaniach krwi wskazujące na obrót kostny i stan zapalny. W przypadku zapalenia kości panosteitis, jama rdzenia/jama szpiku kostnego w dole trzonu kości ma tendencję do wyglądania na bardziej nieprzezroczystą i cętkowaną niż normalnie, a kora może być pogrubiona. W miarę przebiegu choroby te zmiany radiograficzne zwykle ustępują. W przypadku HOD często występuje promienista (ciemna) linia/pasmo na metafizyce kości, w sąsiedztwie chrzęstnej płytki wzrostowej, oraz obrzęk tkanek miękkich. W miarę postępu procesu HOD, na metafizyce widoczny staje się szorstki kołnierz nowej kości. Po kilku miesiącach zmiany te mogą ustąpić lub całkowicie zniknąć, ale pewne resztkowe zgrubienia mogą pozostać na zawsze.
Leczenie panosteitis i HOD jest wspomagające i objawowe. Leki przeciwbólowe i niesteroidowe leki przeciwzapalne (NSAID) są kluczowe. Szczenięta z HOD mogą wymagać hospitalizacji w celu podania dożylnych płynów, innych zabiegów obniżających temperaturę ciała, uzupełnienia elektrolitów i bardziej agresywnej kontroli bólu. Nie ma ostatecznego leczenia dla każdego z tych procesów chorobowych. Wspieramy je w najgorszym okresie, pozwalając jednocześnie, aby proces przebiegał swoim torem. Ogólne rokowanie w przypadku panosteitis i HOD jest dobre i typowe dla pełnego wyzdrowienia. Jednakże HOD niesie ze sobą relatywnie gorsze rokowania z powodu ogólnoustrojowych objawów choroby i poważnego dyskomfortu.