Gdzie jest zdeponowany piaskowiec szarogłazowy?
Piaskowiec graywacke to skała osadowa składająca się głównie z ziaren piasku, które zostały szybko osadzone bardzo blisko skały macierzystej, z której zostały zwietrzałe. Piaskowce szarogłazowe osadzają się w głębokich wodach oceanicznych w pobliżu wulkanicznych łańcuchów górskich, gdzie podwodne osuwiska i prądy gęstościowe zwane turbidytami szybko transportują osady na niewielkie odległości do strefy subdukcji lub rowu oceanicznego. Ten typ piaskowca zawiera mniej ziaren kwarcu, a więcej skaleni, fragmentów skał wulkanicznych, a także mułu i gliny niż większość piaskowców. Dlatego nazywany jest również „brudnym piaskowcem”. Fragmenty skał wulkanicznych nadają szarogłazowi zielonkawoszary kolor.
Co tworzy pokłady w szarogłazie?
Złoża piaskowca szarogłazowego wykazują płasko leżące pokłady, z których każdy składa się z cząstek osadowych o różnej wielkości. Łoża piaskowca mogą mieć grubość od centymetrów do wielu stóp i są często oddzielone cienkimi, ciemnymi łupkami. Każde złoże piaskowca powstało podczas pojedynczego zdarzenia związanego z turbidytem lub osuwiskiem podmorskim i było osadzane w krótkim okresie czasu, trwającym od kilku godzin do kilku dni. Cienkie pokłady łupków powstały pomiędzy zdarzeniami turbidytowymi, kiedy cząstki mułu powoli osiadały na dnie morza, i mogą reprezentować tysiące lat. Turbidity wykazują stopniowane podłoże, co oznacza, że wielkość ziaren zmniejsza się w górę złoża. Podczas zdarzeń turbidytowych, większe i cięższe ziarna osiadają jako pierwsze. W miarę zmniejszania się energii osuwiska coraz drobniejsze cząstki osiadają na dnie morza.