Picabo Street, (ur. 3 kwietnia 1971, Triumph, Idaho, U.S.), amerykańska narciarka alpejska, która była jedną z najbardziej utytułowanych narciarek zjazdowych lat 90-tych. Street zdobyła dwa tytuły mistrza świata w zjeździe (1994-95 i 1995-96), a dzięki swojemu naturalnemu talentowi i urokowi stała się jedną z najpopularniejszych postaci tego sportu, zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i za granicą.
Jedyna dziewczynka wśród ośmiorga dzieci, przez trzy lata była nazywana Baby Girl, zanim jej kontrkulturowi rodzice zdecydowali się na Picabo (wymawiane jako „peek-a-boo”), nadając jej imię po pobliskim miasteczku znanym z amerykańskiego indiańskiego słowa oznaczającego „lśniące wody”. W pobliżu było również Sun Valley, ośrodek narciarski, w którym Street w wieku sześciu lat po raz pierwszy zaczęła się ścigać. Stała się krajową mistrzynią juniorów, ale osiągnięcie kolejnego poziomu rywalizacji okazało się być dla niej ciężką przeprawą. Została poproszona o opuszczenie drużyny narciarskiej USA latem 1990 roku za słabe przygotowanie kondycyjne i postawę.
Zaangażowana na nowo, Street ponownie dołączyła do drużyny narodowej i w 1993 roku zanotowała kilka wysokich miejsc w wyścigach Pucharu Świata, w tym srebrny medal na Mistrzostwach Świata w narciarstwie alpejskim. Zdobyła srebrny medal w zjeździe na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Lillehammer w Norwegii w 1994 roku. W niezwykłym sezonie 1994-95 Street odniosła sześć zwycięstw w zjeździe w dziewięciu wyścigach Pucharu Świata, stając się pierwszą nie-Europejką, która kiedykolwiek zdobyła tytuł w zjeździe. Powtórzyła tytuł mistrzyni Pucharu Świata w zjeździe w sezonie 1995-96, dodając trzy kolejne zwycięstwa, jak również pierwsze (zjazd) i trzecie miejsce (slalom gigant) na Mistrzostwach Świata w narciarstwie alpejskim.
W grudniu 1996 r. Street doznała jednak poważnej kontuzji kolana, która wymagała operacji i wykluczyła ją z zawodów na resztę sezonu 1996-97. Wróciła na stoki w sezonie 1997-98 i zaskoczyła wielu, gdy wygrała slalom gigant na Zimowych Igrzyskach w Nagano w Japonii w 1998 roku. Jej złoty medal został zdobyty najmniejszym marginesem (0,01 sek.) w historii olimpijskich zawodów alpejskich. Wkrótce po igrzyskach w Nagano Street doznała poważnej kontuzji nogi, która wymagała ponad dwuletniej rehabilitacji. Na stoki powróciła w grudniu 2000 r. i zakwalifikowała się do Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Salt Lake City 2002. Street zajęła 16. miejsce w zjeździe na igrzyskach w Salt Lake i wycofała się z narciarstwa wyczynowego po swoim ostatnim wyścigu na tych igrzyskach.