Marskość wątroby jest konsekwencją przewlekłej choroby wątroby charakteryzującej się zastępowaniem tkanki wątroby przez włóknistą tkankę bliznowatą, jak również guzki regeneracyjne (guzki, które pojawiają się w wyniku procesu, w którym uszkodzona tkanka jest regenerowana), co prowadzi do stopniowej utraty funkcji wątroby. Marskość wątroby jest najczęściej spowodowana alkoholizmem, wirusowym zapaleniem wątroby typu B i C oraz stłuszczeniem wątroby, ale ma wiele innych możliwych przyczyn. Niektóre przypadki są kryptogenne, tzn. o nieznanej przyczynie, ale większość z nich jest prawdopodobnie spowodowana nierozpoznaną wcześniej chorobą stłuszczeniową wątroby.
Askalacja (zatrzymanie płynów w jamie brzusznej) jest najczęstszym powikłaniem marskości wątroby i wiąże się z gorszą jakością życia, zwiększonym ryzykiem infekcji i złym wynikiem długoterminowym. Innymi potencjalnie zagrażającymi życiu powikłaniami są encefalopatia wątrobowa (dezorientacja i śpiączka) oraz krwawienie z żylaków przełyku. Marskość wątroby jest na ogół nieodwracalna, a leczenie koncentruje się na zapobieganiu jej postępowi i powikłaniom. W zaawansowanych stadiach marskości jedyną opcją jest przeszczep wątroby.
Słowo „marskość wątroby” pochodzi od greckiego kirrhos, co oznacza „płowy” (pomarańczowo-żółty kolor chorej wątroby). Chociaż jednostka kliniczna była znana już wcześniej, to dopiero René Laennec nadał jej nazwę „marskość wątroby” w swoim dziele z 1819 roku, w którym opisuje również stetoskop.
Plan opieki pielęgniarskiej nad chorym na marskość wątroby NCP by deric