Abstract
Opisano farmakokinetykę metronidazolu, leku skutecznego in vitro wobec większości bakterii beztlenowych i obiecującego w leczeniu zakażeń beztlenowych. Poziomy w surowicy i moczu po podaniu pojedynczej i wielokrotnej dawki u 10 dorosłych ochotników płci męskiej mierzono za pomocą testu biologicznego dyfuzji w studni agarowej z wykorzystaniem gatunków clostridial jako organizmów testowych w warunkach beztlenowych. Szczytowe stężenia w surowicy wynosiły średnio 11,5 μg/ml i 6,2 μg/ml po podaniu pojedynczej dawki 500 mg i 250 mg, odpowiednio. Klirens nerkowy wynosił tylko 10,2 ml/min na 1,73 m2, a mniej niż 20% podanej dawki zostało odzyskane w moczu jako aktywny lek w ciągu 24 h. Średni okres półtrwania w surowicy wynosił 8,7 h i nie stwierdzono wiązania z białkami, co stwierdzono metodą ultrafiltracji. W przypadku wielokrotnych dawek metronidazolu (500 mg cztery razy na dobę i 250 mg trzy razy na dobę), stężenie leku we krwi zwiększało się stopniowo przez kilka pierwszych dawek, a następnie wyrównywało się, przy czym nie występowała znacząca kumulacja w okresie od 3 do 7 dni. W przypadku dawki 250 mg trzy razy na dobę, stężenie w surowicy tuż przed podaniem dawki o godzinie 8 rano (12 godzin po podaniu poprzedniej dawki) trzeciego dnia wynosiło średnio 3,9 μg/ml, a przed podaniem dawki o godzinie 8 wieczorem – 5,7 μg/ml. W przypadku wyższej, 500-mg dawki (cztery razy dziennie), odpowiednie minimalne stężenia w surowicy wynosiły 13,1 μg/ml o godz. 8.00 i 21,3 μg/ml o godz. 20.00. Maksymalne stężenia byłyby o około 10 μg/ml wyższe, a ponieważ minimalne stężenia hamujące większości beztlenowców, w tym Bacteroides fragilis, są mniejsze niż 6 μg/ml, stężenia te powinny być wysoce skuteczne terapeutycznie, nawet w przypadku ciężkich zakażeń.