Pogański kult
Ponieważ pogaństwo jest bardzo zróżnicowaną religią z wieloma odrębnymi, choć pokrewnymi tradycjami, formy pogańskiego kultu są bardzo różne. Może on być zbiorowy lub samotny. Może składać się z nieformalnej modlitwy lub medytacji, lub z formalnych, ustrukturyzowanych rytuałów, poprzez które uczestnicy potwierdzają swój głęboki duchowy związek z naturą, oddają cześć swoim Bogom i Boginiom, świętują sezonowe festiwale roku zwrotnikowego i rytuały przejścia ludzkiego życia.
Pogański rytuał, z Emmą Restall Orr, Główną Druidką, Brytyjski Zakon Druidów
Jako że poganie nie mają budynków publicznych specjalnie przeznaczonych do kultu, a większość wierzy, że ceremonie religijne najlepiej przeprowadzać poza domem, rytuały często odbywają się w lasach lub jaskiniach, na szczytach wzgórz lub wzdłuż brzegu morza. Dla pogan najwspanialszymi miejscami kultu są te, które nie zostały zbudowane ludzką ręką – jak również kamienne kręgi, parki, prywatne domy i ogrody. Kobiety i mężczyźni prawie zawsze czczą razem, a pogaństwo ogólnie podkreśla równość płci. W niektórych ścieżkach, jednakże, kobiety mogą przyjąć wiodącą rolę jako reprezentantki pierwszeństwa zasady żeńskiej.
Ceremonie zazwyczaj rozpoczynają się od wyznaczenia rytualnego kręgu, symbolu świętej przestrzeni, która nie ma ani początku ani końca i w której wszyscy stoją jak równy z równym. W punktach ćwiartkowych, cztery kierunki i odpowiadające im żywioły Ziemi, Powietrza, Ognia i Wody zostaną uznane i powitane.
Następnie, w zależności od celu obrzędu, może nastąpić medytacja, śpiew, muzyka, modlitwa, taniec, wylewanie libacji, recytacja poezji i/lub przedstawienie świętego dramatu oraz dzielenie się jedzeniem i piciem. Na koniec krąg zostanie formalnie rozwiązany, kierunki, elementy i wszystkie formy boskości, które zostały wezwane, podziękują, jako że obrzęd się kończy.
Wino rytualne ©
Poganie nie wierzą, że są postawieni ponad, lub poza, resztą natury. Rozumieją, że boskość jest immanentna, wpleciona w każdy aspekt żywej ziemi. Tak więc pogański kult dotyczy głównie połączenia i uhonorowania immanentnej boskości. Rytuały są podobne do symbolicznego języka komunikacji między człowiekiem a boskością: takiego, który przemawia nie tylko do intelektu, ale także do ciała, emocji i głębi nieświadomego umysłu, pozwalając Poganom doświadczać sacrum jako całym ludziom w akcie kultu. Podejście to jest przede wszystkim mitopoetyckie, uznające, że prawdy duchowe są lepiej rozumiane za pomocą aluzji i symboli niż poprzez doktrynę.