Wyjaśniamy czym jest tradycja, jej związek z tożsamością, obyczajami i różnymi przykładami. Także tradycja w prawie.
Czym jest tradycja?
Termin tradycja obejmuje, w wielu różnych dziedzinach życia ludzkiego, ideę sposobów postępowania, które społeczeństwo uważa za pożądane, aby zachować je w czasie, i które są zatem przekazywane z pokolenia na pokolenie. Pochodzenie tego słowa sięga do łacińskiego traditio, od czasownika tradere, „przekazywać” lub „przekazywać”.
Tradycje mogą dotyczyć zwyczajów, obyczajów, wzorców współżycia lub względów religijnych, prawnych, kulturowych itp. We wszystkich tych przypadkach jest to jednak dziedziczony model mentalny, czyli paradygmat, który jest zachowany w czasie poprzez powtarzanie.
Tak więc, kiedy mówimy, że coś lub ktoś jest tradycyjny lub tradycjonalistyczny, mamy na myśli, że on lub ona przestrzega lub ceni zwyczajowy, odziedziczony sposób robienia rzeczy. Ponadto tradycje są częścią tożsamości społeczeństw, czyli wzorców i przekonań, które składają się na idiosynkrazję lub sposób bycia narodów.
Istnieją tradycje unikalne, specyficzne dla danego społeczeństwa, a także inne, wspólne dla narodów, które mają wspólne pochodzenie lub które mają wspólne cechy historyczne i kulturowe. Można więc mówić o tradycjach narodowych, takich jak tradycje niemieckie, ale także np. o tradycjach hispanoamerykańskich, chrześcijańskich, żydowskich czy muzułmańskich.
Może Cię zainteresować: dziedzictwo kulturowe
Tradycja i obyczaj
Tradycje i obyczaje są jednymi z głównych przejawów danej kultury i można je zdefiniować jako zbiór wierzeń i doświadczeń, które są dziedziczone z pokolenia na pokolenie.
Zwyczaje to jednak te praktyki społeczne zakorzenione w danej społeczności, związane z życiem codziennym, z przyzwyczajeniami, które poprzez powtarzalność stały się częścią lokalnej tożsamości.
Tradycje obejmują większą liczbę osób, wzmacniając ich poczucie przynależności do tej samej tożsamości kulturowej. Obejmują one praktyki rytualne, kulturowe, religijne, gastronomiczne lub folklorystyczne.
Na przykład, nadmorska wioska na Karaibach może mieć zwyczaj zbierania się na placu w piątki, aby tańczyć. To jest coś, co zwykle robią, i co jest powtarzane w czasie, ale które w danym czasie może nie być zrobione, lub zrobione dzień przed lub dzień po, powiedzmy, bo pada zbyt dużo w piątek.
Ale ta sama wioska, w niektórych porach roku, czci Maryję Dziewicę poprzez procesję z figurą z kościoła do każdego zakątka wsi, festiwale religijne, specyficzne potrawy, itp. Stanowi to tradycję religijną, którą najprawdopodobniej dzielą z sąsiednimi wioskami, a nawet z innymi odległymi, które mają tę samą historię kulturową i religijną.
Więcej na ten temat: Zwyczaj
Tradycja w prawie
W sferze prawnej i prawniczej o tradycji mówi się w specyficznym znaczeniu. Z jednej strony, prawo zwyczajowe (lub po prostu prawo zwyczajowe) to zbiór zasad lub sposobów rozwiązywania konfliktów, które zostały odziedziczone historycznie, tj. wywodzą się z tradycji. Termin ten pochodzi od łacińskiego consuetudo, co tłumaczy się jako „zwyczaj” lub „przyzwyczajenie”.
W ten sposób odróżnia się od prawnego terminu „tradycja”, który w kategoriach prawnych jest używany do aktu przekazania aktywów osobie fizycznej lub prawnej. Jest w tym sensie synonimem przenoszenia lub transferu.
Przykłady tradycji
Przykłady tradycji o różnym pochodzeniu są następujące:
- Dzień Zmarłych. Obchodzone w Meksyku i innych narodach, które są spadkobiercami mezoamerykańskiej przeszłości, jest to duże i kolorowe święto odbywające się każdego 1 lub 2 listopada, aby uczcić pamięć zmarłych i, podobno, przywrócić ich na krótko do życia. Ten festiwal ma swoje własne unikalne dekoracje, gastronomię i kostiumy.
- Tańczące diabły. Obchodzone w Boże Ciało w różnych miejscowościach Wenezueli, składają się z grupy tancerzy z diabelskimi maskami, którzy towarzyszą obchodom Wielkiego Tygodnia i noszą specyficzne kostiumy, w niektórych regionach kolorowe i pełne luster i krzyży, w innych schludnie białe. Są one lokalną tradycją, która posiada istotne cechy wspólne z tradycjami z innych szerokości geograficznych, o czym przekonamy się poniżej.
- Diabły karnawałowe. Obchodzone podczas karnawału w północnej Argentynie, a konkretnie na wyżynach andyjskich, zwykle przewodzą grupom świętujących w kolorowych kostiumach i z lustrami, uosabiając w ten sposób świętowanie podczas trzech do czterech dni festiwalu. W przeciwieństwie do wariantu wenezuelskiego, nie są one tak ściśle związane z chrześcijańską tradycją religijną.
- Tańce smoków. Bardzo powszechne w Chinach (i w społecznościach chińskich na całym świecie) podczas obchodów Nowego Roku ich kalendarza księżycowego, zwykle obejmują kilka tancerzy trzymających rzeźbę smoka, lub smoka wykonane z różnych materiałów i kolorów, na ich głowach.
- Święto Świętego Mikołaja. Tradycja poświęcona dzieciom w Europie, szczególnie w jej środkowych i wschodnich krajach, czci świętego Mikołaja z Myry (świętego Mikołaja z Bari) i zazwyczaj składa się z określonych posiłków, a także słodyczy i prezentów dla dzieci. Jednakże, to różni się znacznie w zależności od regionu.
Kontynuuje z: Wiedza popularna
Referencje:
- „Tradycja” w Wikipedii.
- „Tradycja (prawo)” w Wikipedii.
- „Tradycja” w Diccionario de la Lengua de la Real Academia Española.
- „Concept of tradition” w ABC of the Government of Argentina.
- „Tradition (society)” w The Encyclopaedia Britannica.
Ostatnie wydanie: 22 września 2020 r. Jak cytować: „Tradycja”. Autor: María Estela Raffino. Z: Argentyna. Do: Concepto.de. Dostępne na: https://concepto.de/que-es-tradicion/. Dostęp: 25 marca 2021 r.