Definicja: Przekaźnik jest urządzeniem, które otwiera lub zamyka styki, aby spowodować działanie innego sterowania elektrycznego. Wykrywa on niedopuszczalne lub niepożądane warunki w określonym obszarze i wydaje polecenia do wyłącznika automatycznego, aby odłączyć dotknięty obszar. W ten sposób chroni system przed uszkodzeniem.
Zasada działania przekaźnika
Pracuje on na zasadzie przyciągania elektromagnetycznego. Kiedy obwód przekaźnika wyczuwa prąd uszkodzeniowy, zasila pole elektromagnetyczne, które wytwarza chwilowe pole magnetyczne.
To pole magnetyczne porusza armaturę przekaźnika w celu otwarcia lub zamknięcia połączeń. Przekaźnik małej mocy ma tylko jeden styk, a przekaźnik dużej mocy ma dwa styki do otwierania przełącznika.
Wewnętrzna część przekaźnika jest pokazana na rysunku poniżej. Posiada on żelazny rdzeń, na który nawinięta jest cewka sterująca. Zasilanie jest podawane do cewki poprzez styki obciążenia i przełącznika sterującego. Prąd płynący przez cewkę wytwarza pole magnetyczne wokół niej.
Dzięki temu polu magnetycznemu, górne ramię magnesu przyciąga dolne ramię. W ten sposób zamyka się obwód, co powoduje przepływ prądu przez obciążenie. Jeśli styk jest już zamknięty, wtedy porusza się przeciwnie i w ten sposób otwiera styki.
Pole i rzut
Pole i rzuty są konfiguracjami przekaźnika, gdzie biegun jest przełącznikiem, a rzut jest liczbą połączeń. Pojedynczy biegun, pojedynczy rzut jest najprostszym typem przekaźnika, który ma tylko jeden przełącznik i tylko jedno możliwe połączenie. Podobnie, przekaźnik jednobiegunowy podwójnego rzutu ma jeden przełącznik i dwa możliwe połączenia.
Konstrukcja przekaźnika
Przekaźnik działa zarówno elektrycznie jak i mechanicznie. Składa się z elektromagnesu i zestawu styków, które wykonują operację przełączania. Budowa przekaźnika dzieli się głównie na cztery grupy. Są to styki, łożyska, konstrukcja elektromechaniczna, zakończenia i obudowa.
Styki – styki są najważniejszą częścią przekaźnika, która wpływa na jego niezawodność. Dobry kontakt daje ograniczoną rezystancję styku i zmniejszone zużycie styku. Wybór materiału styków zależy od kilku czynników, takich jak rodzaj prądu, który ma być przerwany, wielkość prądu, który ma być przerwany, częstotliwość i napięcie pracy.
Łożysko – Łożysko może być jednokulowe, wielokulowe, obrotowo-kulowe i klejnotowe. Pojedyncze łożysko kulkowe jest stosowane dla wysokiej czułości i niskiego tarcia. Łożysko wielokulkowe zapewnia niskie tarcie i większą odporność na wstrząsy.
Konstrukcja elektromechaniczna – Konstrukcja elektromechaniczna obejmuje projekt obwodu magnetycznego oraz mechanicznego mocowania rdzenia, jarzma i twornika. Reluktancja ścieżki magnetycznej jest utrzymywana na minimalnym poziomie, dzięki czemu obwód jest bardziej wydajny. Elektromagnes jest wykonany z miękkiego żelaza, a prąd cewki jest zwykle ograniczony do 5A, a napięcie cewki do 220V.
Terminy i obudowa – Montaż armatury z magnesem i podstawą odbywa się za pomocą sprężyny. Sprężyna jest izolowana od twornika przez formowane bloki, które zapewniają stabilność wymiarową. Styki stałe są zwykle zgrzewane punktowo na łączniku zaciskowym.