Conservation
Red-headed Woodpecker zmniejszył się o ponad 2% rocznie od 1966 do 2014 roku, co daje łączny spadek o 70%, zgodnie z North American Breeding Bird Survey. Partners in Flight szacuje globalną populację lęgową na 1,2 mln, z czego 99% spędza część roku w USA, a 1% w Kanadzie. Gatunek ten ocenia się na 13 z 20 w skali kontynentalnej. Dzięcioł białogrzbiety znajduje się na liście 2014 State of the Birds Watch List, która zawiera listę gatunków ptaków, które są zagrożone lub zagrożone bez działań ochronnych. Gatunek ten jest również wymieniony jako bliski zagrożenia na Czerwonej Liście IUCN. Dzięcioły te były powszechne do obfitych w XIX wieku, prawdopodobnie dlatego, że kontynent miał więcej dojrzałych lasów z uprawami orzechów i martwych drzew. Były tak powszechne, że właściciele sadów i rolnicy płacili za nie haracz, a w 1840 roku Audubon donosił, że z jednego drzewa wiśniowego zastrzelono 100 sztuk w ciągu jednego dnia. Na początku lat 1900, dzięcioły czerwonogłowe śledziły uprawy orzechów bukowych w północnych lasach bukowych, które dziś są znacznie mniej rozległe. W tym samym czasie wielka zaraza kasztanowa zabiła praktycznie wszystkie amerykańskie kasztanowce i usunęła kolejne obfite źródło pożywienia. Dzięcioły rudogłowe mogą być teraz bardziej przyzwyczajone do obfitości żołędzi niż do orzechów bukowych. Choć gatunek ten był powszechny w miastach jeszcze sto lat temu, jego liczebność zaczęła spadać na obszarach miejskich, gdy ludzie zaczęli wycinać martwe drzewa i przycinać gałęzie. Po utracie drzew rodzących orzechy, prawdopodobnie największym czynnikiem ograniczającym dzięcioły rudogłowe jest dostępność martwych drzew w ich otwartych siedliskach leśnych. Programy gospodarcze polegające na tworzeniu i utrzymywaniu ściętych drzew i martwych gałęzi mogą pomóc dzięciołom czerwonogłowym. Mimo, że chętnie zakładają gniazda na słupach energetycznych, badania wykazały, że jaja się nie wykluwały, a młode nie wysiadywały, gdy ptaki gniazdowały na nowszych słupach (3-4 letnich), prawdopodobnie z powodu kreozotu użytego do ich konserwacji. W połowie XX wieku dzięcioły białogłowe były dość często potrącane przez samochody, gdy ptaki szukały owadów powietrznych wzdłuż roadides.Back to top