AsL, pod sprytnym i bezwzględnym przywództwem Wayne’a Wheelera, stała się najbardziej skuteczną organizacją lobbingową w historii USA, skłonną do zawierania sojuszy z każdym, kto miał wspólny cel: poprawka do konstytucji, która zakazałaby produkcji, sprzedaży i transportu alkoholu. Zjednoczyli się z demokratami i republikanami, postępowcami, populistami i sufrażystami, Ku Klux Klanem i NAACP, Międzynarodowymi Robotnikami Świata i wieloma najpotężniejszymi amerykańskimi przemysłowcami, takimi jak Henry Ford, John D. Rockefeller, Jr, i Andrew Carnegie – wszyscy oni udzielili wsparcia coraz bardziej skutecznej kampanii ASL.
Po ratyfikacji poprawki dotyczącej podatku dochodowego w 1913 roku, kiedy rząd federalny nie był już uzależniony od podatków od alkoholu w celu finansowania swoich działań, ASL weszła na wysokie obroty. Gdy antyniemiecki zapał wzrósł niemal do szału wraz z przystąpieniem Ameryki do I wojny światowej, propaganda ASL skutecznie połączyła piwo i piwowarów z Niemcami i zdradą w świadomości opinii publicznej. Większość polityków nie odważyła się przeciwstawić ASL i w 1917 roku 18. poprawka przeszła przez obie izby Kongresu; została ratyfikowana przez stany w ciągu zaledwie 13 miesięcy.
O godzinie 12:01 17 stycznia 1920 roku poprawka weszła w życie, a prohibicjoniści cieszyli się, że wreszcie Ameryka stała się oficjalnie, i (jak mieli nadzieję) nieodwołalnie, sucha. Ale zaledwie kilka minut później sześciu zamaskowanych bandytów z pistoletami opróżniło dwa wagony towarowe pełne whiskey ze stacji kolejowej w Chicago, inny gang ukradł cztery beczki alkoholu zbożowego z rządowego magazynu, a jeszcze inny porwał ciężarówkę przewożącą whiskey.
Amerykanie mieli się przekonać, że wprowadzenie prohibicji jako prawa ziemi to jedno, a jej egzekwowanie to drugie.
Wszystko to było możliwe.