Seven Days Battle

Information about The Battle Of Seven Days, a Civil War Battle of the American Civil War

Seven Days Battle Summary: Bitwa Siedmiu Dni lub Kampania Siedmiu Dni miała miejsce od 25 czerwca do 1 lipca 1862 roku i obejmowała sześć różnych bitew wzdłuż Półwyspu Wirginia na wschód od Richmond. Armia Unii Potomac, dowodzona przez gen. dyw. George’a B. McClellana, liczyła ponad 100 000 żołnierzy, ale była stale odsuwana od ostatecznego celu, jakim było Richmond, aż do rzeki James, przez Konfederatów dowodzonych przez nowego dowódcę polowego, gen. Roberta E. Lee.

Lee służył jako doradca wojskowy prezydenta Konfederacji Jeffersona Davisa, ale kiedy gen. Joseph E. Johnston został ranny 31 maja podczas bitwy pod Seven Pines (bitwa pod Fair Oaks), Davis poprosił Lee o objęcie dowództwa nad armią w polu. Lee natychmiast zabrał się do pracy, budując pozycje obronne wokół Richmond, przez co jego zrzędzący żołnierze nazywali go „Księciem Pik”. Lee wiedział jednak, że nie zdoła długo bronić stolicy Konfederacji przed tak przytłaczającymi przeciwnościami. Po przybyciu gen. Thomasa J. „Stonewalla” Jacksona z oddziałami z kampanii w dolinie Shenandoah, Lee przygotował się do uderzenia na armię McClellana.

McClellan uderzył pierwszy, wysyłając dwie dywizje III Korpusu, aby zabezpieczyć linię kolejową Richmond & York River Railroad. Walki 25 czerwca na bagnach wokół Oak Grove nie przyniosły rozstrzygnięcia.

Lee przejął inicjatywę następnego dnia, atakując pozycje federalne wzdłuż Beaver Dam Creek, na północ od rzeki Chickahominy. Plan zależał od szybkich ruchów zmęczonych ludzi Jacksona, którzy przybyli za późno. Oddziały konfederackie generała majora A.P. Hilla zaatakowały zgodnie z planem, ale zostały pobite. Federalni, z Jacksonem na prawej flance i Hillem oraz gen. Jamesem Longstreetem z przodu i po lewej, wycofali się za Boatswain Creek na wschód od Gaines Mill.

27 czerwca Konfederaci zaatakowali te pozycje w serii kosztownych szarż. Po południowej stronie rzeki Chicahominy, konfederackie siły z dowództwa gen. dyw. „Księcia Jana” Magrudera zaatakowały federalnych w Garnett’s Farm, ale zostały odparte. Te brutalne ataki przekonały ostrożnego McClellana, że musi zrezygnować z planu zdobycia Richmond i wycofać się wzdłuż linii zaopatrzenia.

Dziesiątego ósmego nie było zbyt wielu walk, z wyjątkiem nieudanej próby zwiadu konfederackiego pod Golding’s Farm. 29 czerwca Magruder uderzył na tylną straż Unii pod Savage’s Station, ale z niewielkim skutkiem.

30 czerwca trzy konfederackie dywizje uderzyły na pozycje Unii w bitwie znanej jako Glendale lub Frayser’s Farm. Unijna dywizja gen. bryg. George’a A. McCalla została rozbita, a jej dowódca dostał się do niewoli, ale kontrataki zatrzymały natarcie rebeliantów. Dalej na północ, natarcie Jacksona utknęło w White Oak Swamp, a na południu, nieudolna próba gen. T. H. Holmesa została zawrócona przez federalne kanonierki.

McClellan zajął silną pozycję obronną na wzgórzu Malvern, nieco na północ od rzeki James. Lee uderzył na obrońców powtarzającymi się szturmami, które kosztowały armię konfederacką 5 600 ludzi, ale nie udało się jej zdobyć pozycji. Jednak pod względem strategicznym Lee odniósł zwycięstwo. McClellan wycofał się w dół półwyspu. Richmond zostało ocalone. Lee, którego reputacja ucierpiała wcześniej w wyniku kampanii w zachodniej Wirginii, nad którymi miał niewielką kontrolę, wyłonił się jako zbawca Południa. Do sierpnia przeniesie walkę z powrotem do Północnej Wirginii, a w następnym miesiącu on i McClellan zmierzą się ponownie, tym razem wzdłuż potoku Antietam, niedaleko Sharpsburga w stanie Maryland.

Wizerunek bannera Bitwa w piątek nad Chickahominy, autorstwa Alfreda Wauda, Biblioteka Kongresu.