Sin, (akkadyjski), sumeryjski Nanna, w religii mezopotamskiej bóg księżyca. Sin był ojcem boga słońca, Szamasza (sumeryjskie: Utu), oraz, w niektórych mitach, Isztar (sumeryjskie: Inanna), bogini Wenus, i wraz z nimi tworzył astralną triadę bóstw.
Nanna, sumeryjskie imię dla boga księżyca, mogło pierwotnie oznaczać tylko księżyc w pełni, podczas gdy Su-en, później przekształcone w Sin, oznaczało księżyc w półksiężycu. W każdym razie Nanna była ściśle związana ze stadami bydła, które stanowiły źródło utrzymania ludzi na bagnach w dolnym biegu rzeki Eufrat, gdzie rozwinął się kult. (Miasto Ur, w tym samym regionie, było głównym ośrodkiem kultu Nanny). Półksiężyc, emblemat Nanny, był czasem przedstawiany jako rogi wielkiego byka. Nanna obdarzał pasterzy krów płodnością i dobrobytem, kierując wznoszeniem się wód, wzrostem trzciny, powiększaniem się stada, a więc i ilością produkowanego nabiału. Jego małżonka, Ningal, była boginią trzciny. Każdej wiosny czciciele Nanny odtwarzali jego mitologiczną wizytę u ojca, Enlila, w Nippur, odbywając rytualną podróż, wioząc ze sobą pierwsze produkty mleczne w danym roku. Stopniowo Nanna stawał się coraz bardziej ludzki: od wizerunków byka lub łodzi, z powodu emblematu półksiężyca, zaczęto go przedstawiać jako pasterza krów lub łódkarza.
Sin był przedstawiany jako starzec z rozwianą brodą – mądry i niezgłębiony bóg – noszący nakrycie głowy z czterema rogami, na których widniał półksiężyc. Ostatni król Babilonu, Nabonidus (panował ok. 556-539 p.n.e.), próbował wynieść Grzech na najwyższą pozycję w panteonie.