Wczesne życie
Blackstone był czwartym, pośmiertnym synem Charlesa Blackstone’a, kupca jedwabiu o umiarkowanych dochodach. Jego matka zmarła, gdy Blackstone miał 12 lat. Kształcił się u swojego wuja Thomasa Bigga, londyńskiego chirurga, najpierw w Charterhouse (1730-38), a następnie w Pembroke College w Oksfordzie, gdzie czytał nie tylko klasykę, ale także logikę i matematykę. Wszystko, co napisał, świadczy o szerokiej znajomości literatury oraz o aluzyjnym i eleganckim stylu literackim.
W 1741 roku został studentem Middle Temple, jednego z Inns of Court. W 1743 roku został wybrany na członka All Souls College, Oxford; rok później został fellow, a do 1746 roku został barristerem. Choć jego praktyka nie była zbyt udana, w sprawach kolegium od razu okazał się aktywnym i skutecznym człowiekiem interesu, gorliwym o porządek i poprawę sytuacji.
W 1750 r. Blackstone uzyskał stopień doktora prawa cywilnego. W lipcu 1753 r. postanowił wycofać się z praktyki i skoncentrować się na nauczaniu prawa akademickiego i pracy prawniczej w Oksfordzie i jego okolicach. Od 1749 r. był recorderem Wallingford, a od 1751 r. asesorem (sędzią) Sądu Kanclerskiego.
Blackstone rozwinął wielkie zainteresowanie prawem zwyczajowym, a w 1753 r. zaczął prowadzić wykłady na ten temat. Były to pierwsze wykłady z prawa angielskiego, jakie kiedykolwiek zostały wygłoszone na uniwersytecie. Jego słuchacze byli urzeczeni jasnością i wdziękiem jego stylu oraz prostotą, z jaką przedstawiał temat. Ta ostatnia zaleta została jednak osiągnięta po części dlatego, że Blackstone zatarł trudności i sprzeczności angielskiego prawa. Nadał całemu zagadnieniu aurę kompletności i wzajemnej współzależności, jak gdyby stanowiło ono jednolity system logiczny, a także stłumił lub zignorował jego archaiczne aspekty i zamiast tego okrzyknął prawo angielskie ucieleśnieniem XVIII-wiecznej mądrości. Swoje cele określił w ogłoszeniu o wykładach z 23 czerwca 1753 r.:
Proponuje się ustanowienie ogólnego i wyczerpującego planu praw Anglii; wydedukowanie ich historii; egzekwowanie i zilustrowanie ich wiodących zasad i fundamentalnych reguł; oraz porównanie ich z prawami natury i innych narodów.