Extending the expiration dates of medications to better reflect the durability of their active ingredients could potentially yield significant savings on prescription drug costs.
Analysis of a cache of decades old prescription medications discovered in a retail pharmacy has revealed that the potency of most of their ingredients was undiminished even though their expiration dates had passed years earlier. Wyniki analizy zostały opublikowane online 8 października 2012 r. w Archives of Internal Medicine.
Badacze pracowali z próbkami 8 leków, które wygasły 28 do 40 lat wcześniej i zawierały 15 różnych składników aktywnych we wszystkich. Naukowcy analizowane 3 tabletki lub kapsułki każdego leku, a każda próbka została przetestowana 3 razy dla każdego oznaczonego składnika aktywnego. (Jeden aktywny składnik, homatropina, nie był badany, ponieważ nie można było znaleźć dla niego standardu analitycznego). Badane substancje czynne to: aspiryna, amfetamina, fenacetyna, metakwalon, kodeina, butalbital, kofeina, fenobarbital, meprobamat, pentobarbital, secobarbital, hydrokodon, chlorfeniramina i acetaminofen.
Wyniki wykazały, że 11 (79%) z 14 związków farmaceutycznych było zawsze obecnych w stężeniu co najmniej 90% ilości wskazanej na etykiecie leku, co jest powszechnie uznawane za minimalną dopuszczalną siłę działania. Wszystkie próbki aspiryny i amfetaminy były obecne w stężeniu mniejszym niż 90% zawartości oznaczonej na etykiecie, a fenacetyna była obecna w stężeniu większym niż 90% zawartości oznaczonej na etykiecie w 1 leku, ale mniejszym niż 90% zawartości oznaczonej na etykiecie w innym leku. Ponadto, 3 związki były obecne w ilości większej niż 110% oznaczonej zawartości, co jest ogólnie postrzegane jako maksymalna dopuszczalna siła działania.
Badacze zauważają, że aspiryna jest znana z rozkładu w czasie, ale nie ma opublikowanych danych dotyczących trwałości amfetaminy. Zauważają oni, że różnica w pomiarach zawartości fenacetyny mogła wynikać z warunków pakowania i przechowywania. Dodają, że niektóre związki obecne na więcej niż 110% kwoty wymienionej na etykiecie może być z leków produkowanych przed 1963, kiedy środki kontroli jakości zostały zmodernizowane na zamówienie FDA.
Daty ważności dla leków są zazwyczaj ustawione na 12 do 60 miesięcy po produkcji, ale FDA nie wymaga od producentów, aby określić, jak długo leki pozostają silne po ich daty ważności. Biorąc pod uwagę, że prawie wszystkie związki w obecnym badaniu zachował pełną potencję w warunkach, które nie mogą być idealne dla 28 do 40 lat, naukowcy sugerują, że daty ważności dla wielu leków mogą być przedłużone. Czyniąc to może potencjalnie przynieść znaczne oszczędności na koszty leków na receptę.
Dalsze dowody możliwości przedłużenia terminów ważności leków na receptę jest dostarczany przez Shelf-Life Extension Program (SLEP), współpracy między FDA i Departamentu Obrony, który ma na celu zmniejszenie kosztów leków dla wojska. Stwierdzono, że 88% ze 122 różnych leków przechowywanych w idealnych warunkach powinno mieć przedłużoną datę ważności o więcej niż 1 rok, przy czym średnie przedłużenie wynosi 66 miesięcy, a maksymalne 278 miesięcy. SLEP jest niezwykle opłacalny; każdy dolar wydany na niego pozwala zaoszczędzić od 13 do 94 dolarów w kosztach leków.