STIFF-NECKED
stif’-nekt (qesheh `oreph, dosł. „twardy kark”):
Jak to jest używane w przenośni, zarówno w Starym Testamencie, jak i w Nowym Testamencie, słowo to oznacza „uparty”, „nie do ruszenia”, „nie do prowadzenia”. Pochodzenie tej idei było całkowicie znane Żydom, u których wół był najbardziej użytecznym i powszechnym zwierzęciem domowym. Był on szczególnie używany do takich celów rolniczych jak bronowanie i orka (Sędziów 14:18; 1 Koryntian 9:9).
Pług był zwykle ciągnięty przez dwa woły. Ponieważ oracz potrzebował tylko jednej ręki do prowadzenia pługa, w drugiej nosił „lemiesz wołu”. Był to lekki słupek, zakończony żelaznym szpikulcem. Za jego pomocą nakłuwał woły na tylne nogi, aby zwiększyć ich prędkość, a na szyję, aby skręcić lub utrzymać prosty kurs, gdy zboczyły z trasy. Jeśli wół był trudny do opanowania lub uparty, był „twardego karku” lub sztywnego karku. Stąd figura ta była używana w Piśmie Świętym do wyrażenia upartego, nieugiętego ducha ludu nie reagującego na przewodnictwo swego Boga (Wj 32:9; 33:3; Pwt 9:6; 2 Kronik 36:13; Jeremiasza 17:23, itd.) Zobacz także Nowy Testament, gdzie sklerotrachelos, jest tak przetłumaczone (Dz 7:51), „Ye stiff-necked i uncircumcised w sercu i uszach, ye zrobić zawsze oprzeć Ducha Świętego „. Porównaj Baruch 2:30,33.
Arthur Walwyn Evans